یکی از اشکالاتی که به اقطاب فعلی صوفیه خصوصاً قطب سلسله ی گنابادیه (نورعلی تابنده) گرفته می شود، موضوع بی توجهی ایشان و ساده لوحی او درباره ی امور مختلف است. که بعضاً اشتباهات فاحشی را مرتکب می شود و اگر انتشار آن در اخبار و منابع خبری عمومی و طنز کشور باعث نشر عقاید این فرقه ی ضاله نمی شد یقیناً سخنان وی نُقل بخش های خبری مثل 20:30 می بود!
مشتی که نمونه ی خروار شده، این موضوع است که؛ نورعلی تابنده در اظهار نظری در رابطه با شخصیت جنجالی و حیثیتی صوفیه به نام حسن بصری، بدون توجه به گزارشات تاریخی مدعی شده، حسن زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله را درک کرده(1) و به طور مضحکی ادعا کرده که وی تحت تربیت امام حسین علیه السلام (2) بوده است!
نورعلی تابنده، در قبال ایراد های وارده بر حسن بصری دو روش را پیش گرفته است که در نوع خود جالب و مورد توجه است. اول اینکه بدون ارائه ی سند واقامه ی دلیل، حسن بصری که مورد اعتراض بزرگان و مشاهیر شیعه است را شخص دیگری ذکر کرده است! و دوم اینکه، نسبت به آنچه مخالفان حسن بصری به استناد و مدارک تاریخ زندگی او ارائه داده اند می نویسد: مگر در مورد بسیاری از صحابه ی پیامبر، بین مسلمانان اختلاف نظر نیست؟! مثلاً ما معاویه را خطاکار می دانیم و لذا نه تنها بر او رحمت نمی فرستیم بلکه احیاناً او را لعن هم می کنیم، ولی عده ی زیادی از برادران مسلمان ما!!! حضرت معاویه یا امیرالمومنین معاویه(3) می گویند.
وسپس اضافه می کند: در مورد حسن بصری مسلماً این اختلافات بین مورخان چیز بعیدی نیست!(4)
دراینجا ذکر چند نکته خالی از لطف نیست. جناب نورعلی تابنده انحراف حسن بصری را پذیرفته و به همین علت مدعی می شود که این حسن بصری (که بزرگان او را رد می کنند) شخص دیگری است! و آقای تابنده، حسن بصری را با معاویه قیاس کرده که جای تشکر دارد! البته ایشان و پیروانشان برخلاف عقیده ی شیعه، هنوز در لعن معاویه تردید دارند!
به هر صورت نورعلی تابنده مدعی شده که از حسن بصری سلسله ی عرفانی مستقلی جاری نشده است!5 در حالی که ملاسلطان گنابادی می نویسد: ... مثل حسن بصری که بسیاری از سلاسل و دودمان ها از آن منشعب شده است.(6)
جناب نور علی تابنده، بهتر نیست مروری بر اباطیل گذشتگان خود داشته باشید تا این گونه سوژه ی محافل خبری نشوید!؟

.....................................................................................
پی نوشت
1- فصلنامه ی عرفان ایران 20/14
2- همان
3- فصل نامه ی عرفان  20/16
4- همان
5- همان ماخذ پیشین
6- ولایت نامه چاپ سوم ص 235