برخی مدعی هستند که لفظ صوفی در زمان امام علی (ع) نیز متداول بوده و به روایتی در کتاب غوالی اللئالی استناد می کنند که حضرت فرموده است:لغت صوفی از سه حرف (ص,و,ف) مرکب شده و برای هر کدام از سه حرف سه پایه را ذکر مکند.
ولی این کتاب از نظر علمای ما کتاب معتبری نیست و نویسنده آن از جهاتی متهم است که احادیث صحیح و ضعیف را به هم مخلوط کرده است. لذا این روایت برای ما قابل قبول نیست حتی دکتر خاوری با تمام علاقه ای که به تصوف خصوصا ذهبیه داشته درباره این کتاب می نویسد: این کتاب چندان مورد اطمینان علمای حدیث نمی باشد.(1)
در قرن اول هجری گرایش به زهد در جامعه اسلامی زیاد شد و گروهی از زهاد معروف اسلام همچون اویس قرنی در این عصر ظاهر شدند ولی هیچ اثری از پدیده تصوف و بدعتهای آن در این گرایش نبود. شما در میان این زهاد سخنی از وحدت وجود, فنا و بقا و امثال آن مشاهده نمی کنید.
و اینکه برخی از متصوفه تلاش می کنند تاریخ خود را به آغاز اسلام برسانند و حتی خرقه را از حضرت علی(ع) بگیرند و سلمان و ابوذر را از مشایخ خود برشمارند در تاریخ اسلام هیچ شاهد بر این مدعا وجود ندارد.بلکه تصوف از اواخر قرن دوم هجری از خارج مرزهای اسلام از مللی مثل هندوها,یونانیان و مسیحیان به مرزهای اسلام نفوذ کرد و با اختلاط با اعتقادات اسلامی به شکل یک فرقه التقاطی درآمد.

..........................................

منابع
1- ذهبیه تصوف علمی ص 33