پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید یک بار دیگر، مردم را در تقابل با نظام نشان داده و گفت: «ملت ایران اعتراضات و خواسته‌های به حقی داشتند و انتظار بود به این خواسته‌های به حق، توجه می‌شد. چرا توجه نشد؟! مگر مردم چیز بدی می‌خواستند؟! تمام دنیا به خواسته‌های ملتشان توجه می‌کنند. توجه به این خواسته‌ها به نفع حاکمیت و دولت و ملت بود. مردم عدالت می‌خواستند. ... اینکه مردم می‌گویند «عدالت» باشد و «تبعیض» نباشد چیز بدی نمی‌خواهند. «آزادی بیان و قلم» نیز چیزی است که هم قانون اساسی و هم دین اسلام بر آن تصریح و تأکید دارند. لذا خواسته‌‌های مردم برحق هستند».[1]

او در این سخنان کلی، بدون ذکر مصداق، قصد دارد خود را به عنوان یک مخالف نشان دهد و همراهی خود را با مخالفین ثابت کند؛ در حالی که اتهام بی‌عدالتی و تبعیض را در مقابل هر حاکمی -چه عادل و چه ظالم- می‌توان مطرح کرد و عده‌ای هم ممکن است آن را بپذیرند؛ برای نمونه، اتهام بی‌عدالتی پس از فتح مکه و غزوه حنین، به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز زده شد. در چنین مواردی باید مصداق مشخص شود تا بتوان صحت این قول را بررسی کرد. همین نکته که وی حق سخن گفتن و ایرادات و انتقادات شدید علیه مسئولین دارد و بابت نشر اکاذیب و تخریب مسئولین به زندان نمی‌افتد، نشانه آزادی بیانی است که وی آن را نفی می‌کند.

عبدالحمید با این اتهام که انتخابات در ایران، واقعی نبوده، گفت: «در بعضی از کشورها شرایط بسیار سختی حاکم است و در هر دوره رئیس‌جمهور از قبل مشخص است و انتخابات در حد نام برگزار می‌شود؛ به طوری که در هر دوره همان رئیس‌جمهورِ قبلی دوباره بر سر قدرت قرار دارد و کسی که رأی داشته باشد را یا از صحنه خارج می‌کنند یا برایش پرونده تشکیل داده و او را به زندان می‌اندازند؛ اما در بسیاری دیگر از کشورها «آزادی» وجود دارد و انتخابات به معنای واقعی برگزار می‌شود. در این کشورها آزادی احزاب وجود دارد و افراد خودشان را نامزد می‌کنند و این مردم هستند که انتخاب می‌کنند چه کسی رئیس‌جمهور بشود و چه کسی به مجلس راه پیدا کند. در کشورهای دموکراتیک نماینده مجلس، نماینده دولت و نظام و حاکم نیست، بلکه نماینده مردم است».[2]

وی در کلامی شیطنت‌انگیز به‌گونه‌ای سخن می‌گوید که گویا اگر رئیس جمهور فعلی -که عبدالحمید بیش از یک‌سال است غیرمنصفانه، علیه او انتقاد می‌کند-، بار دیگر رأی بیاورد، حتماً انتخابات غیرواقعی است. اکنون که نمایندگان و مسئولین اجرایی، در یک جناح به نظر می‌رسند، مورد اتهام واقع شده‌اند که آنان در کشور ما، نماینده دولت و نظام هستند و در کشورهایی که انتخاباتشان واقعی است، نمایندگان مجلس مستقل بوده و به درستی بر مسئولین نظارت می‌کنند؛ این انتقاد عکس اتفاقات سال گذشته است. در سال گذشته عملکرد نظارتی مجلس روی دولت، تا حدی افزایش یافت که رهبر انقلاب به آنان تذکر داد که استقلال و آزادی نمایندگان، دلیل نمی‌شود که حتماً با قوه مجریه و قضائیه تنش و دوگانگی ایجاد کنید.

رهبر انقلاب سفارش کردند در تذکرات به دولت و قوه قضائیه، به حجم زیاد کارشان توجه کنید و مطالبات و توقع از آنان، باید با مراعات صورت پذیرد؛ «در مواقع همکاری مجلس با دولت، گاهی برخی افراد بداخلاق در مطبوعات و فضای مجازی، مجلس را متهم می‌کنند که دولتی شده و استقلال خود را از دست داده است؛ ولی نباید به این حرف‌ها که از روی غرض یا بی‌اطلاعی از مصلحت است، اعتنا کنید».[3]

این نمایندگان، هم متخصص بوده، هم متعهد هستند و هم برای حل مشکلات مردم، تلاش می‌کنند؛ البته ممکن است گاهی ناخواسته اشتباهی انجام دهند، ولی غالب مطالبی که علیه آنان جوسازی می‌شود، بی‌اخلاقی‌های رسانه‌ای است که واقعیت آن چیز دیگری است.

بنابراین در کشور ایران، آزادی بیان وجود داشته و نمایندگان نیز نمایندگان مردم هستند، نه نمایندگان منتصب از دولت. اکنون نیز برای اینکه نمایندگان مجلس، نماینده واقعی اکثریت ملت باشد، لازم است همه پای صندوق‌های رأی آمده و با رأی خود، نماینده‌ای برای خود انتخاب کنند.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در ۲۷ بهمن ۱۴۰۲.
[2]. همان.
[3]. بیانات رهبر انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس، ۳ خرداد ۱۴۰۲.