در آیین مقدس اسلام، از فقر و گدایی مذمت فراوان شده است. با این که روش پیامبر و ائمه طاهرین علیهم السلام این بود که هیچ گدایی را از خود نرانند، اگر یک مسلمان از آنان تقاضای کمک مالی می کرد، او را نصیحت می کردند تا از این روش دست بردارد و اگر آن سائل در اثر نداشتن سرمایه کار به گدایی دست می زد، در صورت امکان به او سرمایه کار عنایت می کردند تا به این عمل ادامه ندهد و در روایات تشویق های فراوان ایشان به کار و تلاش آمده است. که به ذکر چند نمونه بسنده می شود.
1-عن سلیمان بن معلی بن خنیس عن ابیه:
سال ابوعبدالله علیه السلام عن رجل و انا عنده، فقیل اصابته الحاجه. فقال فما یصنع الیوم؟ فقیل فی البیت یعبد ربه. قال فمن این قوته؟ قیل من عند بعض اخوانه. فقال ابوعبدالله علیه السلام والله للذی یقوته اشد عباده منه.[1]
سلیمان بن معلی بن خنیس می گوید: من روزی نزد امام صادق علیه السلام بودم که حضرت از زندگی میدی پرسید که حالش چگونه است؟ در پاسخ به او گفته شد: او گرفتار فقر و تنگ دستی شده است. حضرت پرسید پس این روزها او چه کار می کند؟ در پاسخ گفته شد: در خانه مشغول بندگی پروردگارش است. امام علیه السلام پرسید: پس زندگی او از کجا تامین می شود؟ گفته شد: به وسیله برخی از برادران مومنش. امام علیه السلام فرمود: به خدا سوگند آن کسی که زندگی او را تامین می نماید، عابدتر است.
2-پیامبر اکرم صل الله علیه و آله فرمود:
العباده سبعون جزء افضلها طلب الحلال.[2]
پیامبر صل الله علیه و آله فرمود: عبادت هفتاد نوع است که برترین آنها، طلب روزی حلال است.
3-امیر مومنان علی علیه السلام فرمود:
ان الله یحب المحترف الامین.[3]
خداوند انسان دارای شغل و حرفه و درست کار را دوست دارد.
4-امیر مومنان علیه السلام خطاب به فرزندش محمد حنفیه فرمود:
یا بنی انی اخاف علیک الفقر فاستعذ بالله منه، فان الفقر منقصخ للدین، مدحشه للعقل، داعیه للمقت.[4]
ای فرزندم! من برای تو از فقر و تنگدستی می ترسم، پس از شد فقر به خدا پناه ببر، زیرا فقر موجب کمبودی و نقصان دین و سرگردانی عقل و موجب دشمنی هاست.
5-و فرمود:
الفقر یخرس الفطن عن حجته.[5]
فقر و تنگ دستی، انسان زیرک را از حجت و برهانش گنگ می گرداند.

منابع:
1-وسایل الشیعه، ج 12، باب 5، ص 14، ح 3
2-وسائل الشیعه، باب 4، ص 13، ح 15
3-همان، ح 14
4-نهج البلاغه، کلمات قصار، ص 1228، ش 311
5-همان، ص 1079، ش 3