پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ احمدالحسن خود را مصداق دابة الارض در آیه پیش رو می داند! «وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ[نمل/82] و هنگامی که وعده عذاب کافران به وقوع پیوندد (و یا زمان انتقام به ظهور قائم فرا رسد) جنبنده‌ای از زمین بیرون آریم که با آنان تکلم کند، که مردم به آیات ما (بعد از این) از روی یقین نمی‌گروند.» وی این عنوان را برای خود مصادره کرده است و حال آن که این عنوان فقط و فقط مخصوص حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) است.

باید گفت این یکی از القاب خاص مولی علی (علیه‌السلام) است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن را برای ایشان تعیین فرموده است و حمل این لقب بر دیگران را نهی کرده است. پس هیچ کس حق ندارد این لقب را برای خود بنامد.« ابوبصیر نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که در مسجد مقداری شن گرد آورده و سر بر روی آن نهاده و به خواب رفته بود، رفت. پس با پا او را تکان داده و به وی فرمود: «ای جنبنده‌ی زمین! برخیز»! یکی از صحابه گفت: «ای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)! می‌توانیم یکدیگر را به این نام بخوانیم»؟ فرمود: «نه، به خدا سوگند! این نام فقط مخصوص علی (علیه‌السلام) است و منظور از دابّة الأرض در آیه: «وَ إِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کَانُوا بِآیَاتِنَا لَا یُوقِنُونَ»، کسی جز علی (علیه السلام) نیست». سپس فرمود: «ای علی (علیه‌السلام)! چون آخرالزّمان فرارسد، خداوند تو را به بهترین صورت بیرون می‌آورد درحالی‌که آهن داغی با توست که با آن دشمنانت را نشانه‌دار می‌کنی». مردی به امام صادق (علیه‌السلام) عرض کرد: «مردم می‌گویند: آیا این جنبنده آنان را زخمی هم می‌کند»؟ فرمود: «خداوند آنان را در آتش دوزخ، داغ‌دار و نشانه‌دار کرده است و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) با سخن، آنان را می‌سوزاند.

دلیل اینکه این امر در رجعت اتّفاق می‌افتد، آیه: «وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ * حتّی إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَکَذَّبْتُم بِآیَاتِی وَ لَمْ تُحِیطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ» است. منظور از این دو آیه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و دیگر ائمه (علیهم‌السلام) هستند». آن مرد گفت: «عموم مردم بر این گمان‌اند که منظور از: وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِن کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا؛ روز قیامت است». امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیا خداوند از هر اُمّتی جمعی را محشور کرده و بقیّه را رها می‌کند؟! هرگز، لیکن در رجعت چرا. اما آیه‌ قیامت این است: همه‌ی آنان [انسان‌ها] را برمی‌انگیزیم، و احدی از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد! (کهف/۴۷)»(1)

پس با توجه به این روایت منظور از این فراز از آیه شریفه حضرت علی (علیه‌السلام) در زمان رجعت است که البته احمدالحسن اساساً رجعت دنیایی را قبول ندارد و رخداد رجعت را در عالم دیگری می داند!

ابوبصیر می گوید: «امام باقر (علیه السلام) فرمود: «مردم درباره آیه: وَ إِذا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُکَلِّمُهُمْ چه می‌گویند»؟ پس فرمود: «منظور از جنبنده، امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.»(2)

باید دانست دزدیدن القاب پیامبران (علیهم‌السلام) و امامان معصوم (علیهم‌السلام) از خصوصیات مدعیان دروغین است و حال اینکه احمدالحسن بصری خود را دابة الارض می داند، باید دلیل خود را ارائه دهد و بگوید با توجه به روایات بالا چگونه خود را دابة الارض می داند.

 پی نوشت:

1. برازش، علیرضا، تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص 104.
2. برازش، علیرضا، تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص102.