پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ يكی از شبهاتی كه بارها از جانب باستان‌گرايان و آتئیست‌ها و همچنين مخالفان شيعه مطرح می‌شود، ادعای دعوای خانوادگی ميان مسلمانان صدر اسلام با اهل بيت (عليهم‌السلام) است. آنان معتقدند كه شيعيان, بدون علم، گرفتار دعوای ميان دشمنان اهل بيت (عليهم‌السلام) با آن انوار مقدس هستند. به عنوان نمونه آنان ادعا می‌كنند، ام البنين (عليهاالسلام) همسر مكرمه اميرالمؤمنين علی (عليه‌السلام) خواهر شمر بن ذی الجوشن قاتل امام حسين (عليه‌السلام) است. پس به همين دليل، شيعيان نبايد به او فحش و ناسزا دهند. همچنين خواهر يزيد همسر امام حسن (عليه‌السلام) است و نبايد شيعيان به يزيد فحش و ناسزا و دشنام بدهند.

در پاسخ به اين شبهه چند نكته بيان می‌شود:
نكته اول:
شيعيان اهل فحاشی نيستند و ناسزا گفتن به دشمنان اهل بيت (عليهم‌السلام) به صورت فحش و امثال آن، از جانب ائمه معصومين (عليهم‌السلام) نهی شده است. برای اثبات این سخن، نمونه‌ای بیان می‌شود. اميرالمؤمنين علی (عليه‌السلام) در هنگام جنگ صفين به اصحاب خود فرمودند: «دوست ندارم دشنام دهنده باشيد، اما اگر کردار آنان را بازگو کنيد و روش آنان را تشريح کنيد، به حقيقت نزديک‌تر و عذری رساتر برای شما خواهد بود.»[1]

نكته دوم:
باستان‌گرايان و دشمنان شيعه با تحريف در تاريخ، ادعای قرابت شمر با ام البنين را دارند. آنان ادعا می‌کنند که شمر در شب عاشورا هنگام آوردن امان نامه برای ابوالفضل العباس (علیه‌السلام) حضرت را به عنوان خواهر زاده خود صدا کرد.

اما در هيچ يك از منابع معتبر اسلامی به نسبت فاميلی نزديك بانو ام‌البنين و شمر بن ذی الجوشن اشاره نشده است. آنچه بيان می‌شود نسبت هم قبيلگی ميان آنان است؛ به اين معنا كه قمر منير بنی هاشم (عليه‌السلام) با شمر بن ذی الجوشن در نسل‌های قبل به يكديگر می‌رسند. پدر ام‌البنین، حزام بن خالد ربیعه و پدر شمر، جوشن بن شرحبیل بن الأعور بوده است.

درست است که شمر بن ذی الجوشن و أم البنین هر دو از قبیله‌‌ی بنی کلاب هستند، اما هرگز برادر و خواهر نبودهﺍند. در اعراب، رسم بود اگر از ایشان دختری با طایفه دیگری ازدواج می کرد حتی اگر چند نسل هم از او می گذشت یعنی فاصله حتی به چند نسل هم می‌رسید فرزندان او را با انتساباتی اینگونه خطاب قرار می‌دادند.

مرحوم مقرم از مقتل نویسان واقعه عاشورا در کتاب خود به بررسی این قرابت و نسبت پرداخته است. او در کتابش می‌نویسد: «شمر بن ذی الجوشن و مادر حضرت عباس، هر دو از نسل «کلاب» هستند. هر کدام با چند واسطه به «کلاب» می‌رسند و «کلاب» یازده پسر دارد. نام یکی از آنان «کعب» و نام دیگری «ضباب» است. حضرت ام البنین از نسل «کعب» و شمر، از نسل «ضباب» است.»

ایشان در ادامه بررسی شجره نامه ام البنین و شمر بن ذی الجوشن می‌نویسد: «ام البنین دختر حزام فرزند خالد فرزند ربیعه فرزند وحید فرزند کعب فرزند کلاب است.» و در بررسی نسب شمر می‌نویسد: «شمر بن ذی‌الجوشن (جمیل) بن اعور (عمرو) بن ضباب (معاویه) بن کلاب است.»[2]

در نهایت با کنار هم قرار دادن این نسب‌ها فهمیده می‌شود که ابوالفضل العباس (علیه‌السلام) نوه‌ی دختری کلاب و شمر بن ذی الجوشن ملعون، نوه‌‌ی پسری کلاب بوده‌اند.

نکته سوم:
دشمنان اهل بیت (علیهم‌السلام) ادعا می‌کنند که امام حسن (علیه‌السلام) با خواهر یزید ازدواج کرده‌ است. آنان برای ادعای خود هیچ سندی ارائه نمی‌کنند و به هیچ منبع معتبری استناد نمی‌کنند. آنچه مشخص است در منابع معتبر شیعه و اهل سنت، نامی از دختران معاویه که در زمره‌ی همسران امام حسن (علیه‌السلام) باشند، نیامده است و اگر آنان چنین ادعایی دارند باید سند معتبر ارائه کنند.

پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسى، بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربی - بيروت، چاپ دوم، 1403 هـ، ج32،‌ ص561.
[2]. سید عبد الرزق موسوی مقرم، مقتل الحسین، ص209، منشورات دار الثقافه و النشر، نقل از جمهره انساب العرب، ص261 الی 270.