صوفيان فرقه نعمت اللهي سلطانعليشاهي(موسوم به گنابادي)يكي از چند شاخه فرقه نعمت اللهي در ايران هستند. همه اين فرقه ها خود را حق مي دانند و قطب خود را ولي وقت. اما علاوه بر اشتراكات فرقه هاي صوفيه فرقه مذكور ويژگيهايي دارد كه شايد در تصوف و يا ساير فرقه هاي نعمت اللهي بي نظير باشد. مهمترين ويژگي اين فرقه را قدرت طلبي اقطاب آن بايد دانست.تلاش براي حضور در عرصه سياست وقدرت طلبي ويژگي قديمي اين فرقه است

از همان ابتداي تشكيل اين فرقه توسط سلطان محمد بيچاره گنابادي اين فرقه با زد و بند با حكومتهاي وقت و نفوذ در آنها تلاش زيادي كرد تا بتواند بر ساير فرقه ها غلبه كند. از همان بدو امر عده اي از درباريان وابسته عضو اين فرقه بوده اند. عبد الحسين تيمور تاش وزير دربار رضا خان و جنايتكار معروف،نصيري رئيس سفاك ساواك،سرتيپ پرورش و برخي ديگر از رجال عصر پهلوي جزو نامداران این فرقه در عرصه سیاستند.

زد و بندهاي سلطان حسين تابنده با محمد رضا پهلوي و برگزاري مراسم هرساله جشن تولد شاه در بيدخت گناباد و حضور در راهپيمايهاي به نفع شاه نشانگر ماهيت سياسي اين فرقه است. با قطبيت نور علي تابنده عضو فعلي فرقه كه از فعالان سياسي جبهه به اصطلاح ملي اين فرقه وارد فاز جديدي شد.

وي به عنوان يك شخصيت سياسي به دور از تصوف و.. ساليان سال فعاليت سياسي كرد و با سقوط دولت موقت بازرگان به جمع اپوزيسيون نظام پيوست و مانند ساير همقطارانش در اين حزب از هيچ گونه تلاشي براي تضعيف تنها نظام شيعي دنيا فروگذار نكرد.

حتي ظاهر وي تا قبل از قطبيت ظاهري غير صوفيانه است. اما با ورود به عرصه قطبيت يكباره ريش و عبا به شخصيت وي اضافه شد و يكشبه از ديدگاه صوفيان مقام خليفه اللهي پيدا كرد. امروز از دراويش اين فرقه به عنوان ابزاري جهت مقابله با نظام استفاده مي شود و عملا اين فرقه به عنوان يك جناح سياسي از جبهه ملي در آمده است .

----------------------------------------------------------------------------------

منابع:

ناقوس رسوایی گنابادیه صفحه 73