پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علی‌محمد شیرازی که پیشوای بهائیت وی را مبشّر مسلک خود می‌دانست، به تحریف ماهیت معاد موعود ادیان پرداخته و آن را به ظهور پیامبران تفسیر کرده است؛ همچنان که مدعی شده است: «و آن‌چه عندالله و عند عرف اهل حقیقت، مقصود از یوم قیامت است، این است که از وقت ظهور شجره حقیقت در هر زمان به هر اسم إلی حین غروب آن یوم قیامت است... و قیامت بیان در ظهور من یظهره الله است».[1]
در این راستا علی‌محمد شیرازی، قیامت مسلک خود را با آمدن "من یظهره الله"، بین 1511 یا 2001 سال پس از خود وعده داده و گفته بود: «اگر در عدد غیاث (: به حساب ابجد برابر با عدد 1511) ظاهر شود و کل داخل شوند، احدی در نار نمی‌ماند و اگر الی مستغاث (: به حساب ابجد برابر با 2001) رسد و کل داخل نشود، احدی در نار نمی‌ماند إلا آن‌که مبدل می‌گردد به نور».[2]
این در حالیست که این وعده و پیشگویی نیز دروغ و غلط از آب درآمده و پیامبرخوانده‌ی بهائیت، تنها چند سال پس از مرگ علی‌محمد شیرازی، مدعی مقام "من یظهره اللهی" شد و قیامت مسلک بیان را اعلام کرد. لذا محاسباتی که علی‌محمد شیرازی برای تحریف قیامت موعود ادیان ابداع کرد، توسط حسینعلی نوری بر باد رفت و هنگامی که از او پرسیده شد موعود باب قرار بود 2000 سال بعد بیاید، همان دروغ تاریخی باب را بر علیه خودش به کار بست و گفت: «اهل بیان می‌گویند که شرط ظهور من یظهره الله این است که باید دو هزار سال بگذرد، چون که دو هزار سال نگذشته است پس جمال مبارک (حسینعلی نوری) بر حق نیستند. نفوسی که خود مقرّ و معترفتند آن پنجاه هزار سال (: قیامت موعود) در طرفة العین (: چشم برهم زدنی) گذشت و وقایع عظیمه‌ی قیامت تحقق یافت، انکار می‌کنند که نمی‌شود عدد مستغاث (: 2001 سال) در نوزده سال منقضی شود».[3]

پی‌نوشت:
[1]. علی‌محمد شیرازی، بیان فارسی، بی‌جا: نسخه‌ی 1330، ص 30.
[2]. همان، ص 71.
[3]. اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 383.