پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب ـ در جای جای شبه‏ معنويت اُشو، انسان تشويق به زندگی مادی و لذّت بردن از لذايذ آن می‌شود. اُشو سعی می‌کرد هرگونه محدوديتی را بردارد تا جايی که ازدواج و خانواده را بَد ‏دانسته و معتقد بود که در باب مسائل زناشويی همه انسان‌ها بايد مانند حيوانات زندگی کرده و محدوديتی در روابط جنسی نداشته باشند. وی ازدواج را مصنوعی و ساخته انسان[1] دانسته و آن را ريشه همه مشكلات و ظلم به زنان[2] معرفی کرده[3] و جهت رسيدن به زندگی اشتراکی بشر به دنبال از بين بردن نظام خانواده بود.[4] او می‌گفت: ما بايد اين انديشه كهنه را از سرمان بيرون كنيم كه مى‏‌گويد: «من پدر هستم.»[5]

پی‌نوشت:

[1]. راز، اشو، ج 1، ص‏78.
[2]. اُشو، در هوای اشراق، ص‏364.
[3]. شهامت، اشو، ص‏20.
[4]. همان 100.
[5]. آينده طلايى، اشو، ص‏88.