پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ صوفیه با تفکیک اسلام به شریعت و طریقت به دنبال اتصال خود به ائمه اطهار (علیهم‌السلام) بوده‌اند. چنانچه سلطان حسین تابنده می‌نویسد: «علماء در روایت و تبلیغ احکام شرعیه و عرفا در درایت و تلقین اذکار و دستور قلبیه، اجازه یافته‌اند.»(سلطان حسین تابنده، رساله رفع شبهات، ص 15) حال باید از آنها پرسید که چطور ممکن است امر ولایت تفکیک شده و به شریعت و طریقت تقسیم شود. در عین حالی که نه در آیات و روایات و نه در زمان غیبت صغری چنین تفکیکی را برای نواب اربعه توسط امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نمی‌بینیم. درعین‌حال علمای بزرگی همچون صاحب جواهر و علامه حلی و ملااحمد نراقی معتقد به این هستند که تمام کارهایی که وظیفه امام معصوم بوده، در زمان غیبت به فقها منتقل شده و باید توسط فقها انجام شود. (ملااحمد، نراقی، عوائد الایام، ص 187 و 188)
پی‌نوشت:
تابنده، سلطان حسین، رساله رفع شبهات، انتشارات حقیقت، تهران، 1377.
نراقی، ملااحمد، عوائد الایام، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1375.