پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جنید بغدادی از موثرترین افراد صوفیه به شمار می‌رود. او کسی بود که حلاج را به طریقت صوفیه وارد کرد و لباس صوفیه بر وی پوشانید و به خلوت و عزلت آشنایی داد. حلاج نزدیک 20 سال در مجلس جنید تردد می‌کرد و با صوفیه بغداد تماس و ارتباط داشت. اما بعد از مدتی ارتباط خود را با صوفیه قطع کرد و به شوشتر رفت. (284 ه. ق)
درباره این که چه علتی موجب قطع ارتباط با صوفیه و با مرشد خویش جنید شد، روایات مختلفی بیان شده است. ولی ظاهرا قطع رابطه به خاطر ادعای "انا الحق" و سخنان ناروای دیگر حلاج بود که صوفیه بغداد سخنان وی را ناروا و دور از احتیاط تلقی کردند. چنانکه عمرو بن عثمان در طی مسافرت حج از وی برید و او را متهم کرد به این که به قرآن به دیده تکریم نمی‌نگرد. چندی بعد هم پدر زنش ابو یعقوب و هم استادش جنید از وی بیزاری جستند. (زرین کوب عبدالحسین، جستجو در تصوف ایران، ص 136) جنید خطاب به حلاج گفت: «تو در اسلام رخنه‌ و شکافی افکنده‌ای که سر جدا شده از پیکرت می‌تواند آن را مسدود کند.» (ماسینیون لویی، مصائب حلاج، ص 320)
چگونه است که برخی از صوفیه برای حسین بن منصور حلاج ارزش و اهمیت زیادی قائل هستند، در حالی که استاد او جنید بغدادی او را به خاطر عقاید فاسدش از خود طرد کرد؟
پی‌نوشت:
زرین کوب عبدالحسین، جستجو در تصوف ایران، امیرکبیر، تهران، 1390، ص 136
ماسینیون لویی، مصائب حلاج، نشر جامی، 1390، ص 320