پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آنچه که در میان صوفیه مطرح است، مذهب سران ایشان است. از جمله سران صوفیه در صدر اسلام "ابراهیم ادهم" (100-161 ه. ق) است. آنچه که درباره ابراهیم ادهم مهم جلوه می دهد، تبعیت نکردن از امامان معصوم (علیهم السلام) هم‌عصر خود است. ابراهیم ادهم اگرچه سه امام شیعه را درک کرده بود، ولی هرگز شیعه و پیرو اهل‌بیت (علیهم السلام) نبود و به موجب پاره‌ای از روایات، در مکه با سفیان ثوری و فضیل بن عیاض و ابو یوسف غسولی هم‌صحبت بود.(افلاکی، منازل العارفین، ج 1، ص 75) به گفته صاحب کتاب "مجالس المومنین": «ابراهیم در مکه شرفیاب حضور مبارک امام باقر (علیه السلام) گردید و از او چیزها آموخت.» (خوانساری، روضات الجنات، ج 1، ص 145) ولی او هرگز از ائمه شیعه تبیعت نکرد. در همین موضوع هجویری می‌گوید: «ابراهیم با ابوحنیفه نیز اختلاط داشت و علم از وی آموخته بود. حدیث هم از وی روایت کرده است و این همه نشان می‌دهد که وی در مذهب اهل سنت بوده است و ادهمیان از صوفیان پیروان او بودند.»(جواهر غیبی، ص 707) به همین دلیل است که برخی مدعی شده‌اند اساس صوفیه برای مقابله با قدرت معنوی اهل‌بیت (علیهم السلام) بنا نهاده شده است.