پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شاید عجیب و غیر قابل باور به نظر برسد، مسلکی که ادعا دارد راه سلوک به سمت خدا تنها در اختیار اوست، به صورت تمام قد به دفاع از شیطان می‌پردازد! این حقیقت را می‌توان در منابع متقدم و معتبر تصوف و همچنین در روش و سیره‌ی نامداران ایشان مشاهده کرد. دفاع جانانه از شیطان در تصوف به جایی می‌رسد که احمد غزالی از بزرگان این مسلک کسی که شیطان را موحد نداند، کافر و زندیق بر می‌شمارد![تلبیس ابلیس ابن جوزی، ص68] با این حساب و بنا بر نظر صوفیان، تمامی انبیاء، اولیاء و انسان‌های پاک‌سرشت و الهی، کافر و زندیق هستند!
از بین سردمداران دیگر صوفی می‌توان به حسن بصری، حسین بن منصور حلاج، عین القضات همدانی، احمد غزالی، ذوالنون مصری، بایزید بسطامی، ابوبکر واسطی، ابوالقاسم گرکانی و... اشاره کرد که همگی از مدافعین حریم شیطان در تصوفند که هر کدام به نحوی ابلیس را ستایش نموده و یا از گناه بزرگی که مرتکب شده، تبرئه کرده‌اند. سوالی که مطرح می‌شود این است، که براستی فرقه‌ای با این سابقه می‌تواند انسان‌ها را در راه عرفان و مسیر خدا همراهی کند؟!