پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کرامت تراشی یک از مهمترین ابزار سوء استفاده کنندگان و دنیا طلبان در جلب اعتماد ساده دلان و علاقه مندان به مذهب و امور معنویست. مساله «معجزه و کرامت» و به طور کلی افعال خارق عادت بشری، از برجسته ترین علائم حقانیت مسلک و طریق انبیاء و اولیاء الهی محسوب می گردد که رهزنان صراط حقیقت الهی از این مساله در جهت دستیابی به مقاصد دنیوی خویش استفاده می کنند. در داستان میقات حضرت موسی (علیه السلام) در کوه طور و به درازا کشیدن آن، ما شاهد ایجاد فتنه در قوم بنی اسرائیل هستیم که توسط سامری صورت پذیرفت. با رجوع به منابع وحی و حکمت که وجود مقدس اهل البیت (علیهم السلام) هستند در می یابیم که ریشه این گمراهی، عمل خارق العاده، ولی شیطانی سامری بود.[1]
پس برهرمسلمان متعبد و زیرک لازم است که فرق بین حق و باطل را تشخیص دهد هر چند که در بعضی از امورمهمه فقط با رجوع به اهل فن این مساله روشن می‌گردد. چرا که بین کرامت و «حیله های شیطانی» تفاوت ماهوی وجود دارد. کرامت و معجزات درجهت جلب و اعتماد قلوب تشنگان معارف الهی و توحیدی است، ولی اعمال خارق العاده شیطانی در جهت ظلال و گمراهی عبادالله، و انحراف از صراط حقیقت و نور است. روشن است که صرف «کرامت»، ملاک حقانیت و الهی بودن یک مسلک نیست بلکه باید با عینک «عقل و شرع» به مدعای او نگریست که اگر موافق با «قرآن و سنت» است از او پذیرفت. ولی این پذیرش و اعتماد به صاحب کرامت تا جایی است که از دایره «شریعت» خارج نگردد چراکه مرز بین «حق و باطل» عمل به فرامین مفسرین قرآن، یعنی وجود نورانی ائمه اطهار(علیهم السلام) است.
با کمی دقت درمی‌یابیم که یکی از راههای جلب دراویش- که عمتدا انسانهای ساده و به دور مانده از مساجد و ناآگاه به شریعت مقدس اسلام هستند- استفاده از ترفندهای خاص و ادعای کرامت (یا همان اعمال شیطانی) برای مشایخ و اقطاب صوفیه است. در کتاب ضاله ی تذکره الاولیاء عطار، پر است از این گونه افسانه ها و دروغهای مضحک.[2] هر چند برای اثبات مدعای دروغین خود،غیر از «خواب» و نقل قولهای غیر موثق و امثالهم، دلیلی آورده نشده است، ولی برای بعضی از افراد همین مقدار دلیل مع الاسف کافی است تا  فریب خورده و به مسلک درویشی نائل آیند! مسلک و طریقتی که ابداع کننده آن درلسان مبارک ائمه معصومین (علیهم السلام) فاسد العقیده معرفی شده است. چنانکه در مورد ابوهاشم کوفی که از مبدعین تصوف است، درمنابع معتبر شیعه روایاتی نقل شده «عن أبي محمد الحسن العسكري عليه السّلام انّه قال: سئل أبو عبد اللّه، يعني جعفر الصادق عليه السّلام، عن‏ حال‏ أبي‏ هاشم‏ الكوفي‏ فقال عليه السّلام: انّه كان فاسد العقيدة جدّا و هو الذي ابتدع مذهبا يقال له التصوّف و جعله مفرّا لعقيدته الخبيثة، و رواه بسند آخر عنه عليه السّلام و فيه: و جعله مفرّا لنفسه الخبيثة و أكثر الملاحدة و جنّة لعقائدهم الباطلة.»[3] امام عسگری از جد بزرگوارشان امام صادق (علیهما السلام) نقل می کنند: از امام صادق از حال ابوهاشم کوفی (که از رهبران صوفیه بود) سوال شد، حضرت فرمودند: عقیدهی او جدا فاسد است و او کسی است که مذهبی را پدید آورده که آن مذهب را تصوف می نامند و ابوهاشم این مذهب را راه فرار عقدیده فاسدش قرار داد.
اما بر اهل تعقل پوشیده نیست که صرف کرامت تراشی و یا حتی داشتن کرامت برای صاحب یک خرقه که دربین دراویش کم هم نیستند، دلیل بر حقانیت، مرام و مسلکش نیست. چراکه بین خود فرق دراویش اختلاف وجود دارد و هر یک از آنها برای قطب و مشایخ خود کرامتها بیان کرده اند بسیار. مثلا سرسلسله قطب نعمت اللهیه کرامات و مقاماتی برای خود از بدو تولد تا کهنسالیش قائل بود که منجر به قیام مومنین علیه او و فرارش از تهران شد واین واقعه آنچنان غیر قابل تکذیب است که قطب دیگر فرقه گنابادی در کتاب خود به این مساله اشاره می کند. متاسفانه رضا علیشاه دست از این امور برنداشته و در همان کتاب[4] صفحات قابل توجهی(صفحات 207 الی 216) را به کرامات سلطانعلیشاه اختصاص داده که از لسان فقرا و مریدان ایشان نقل گردیده است که  قالبا خواب و رویاست! 

پی‌نوشت:
[1]. قمی، علی ابن ابراهیم، تفسیرالقمی، 1404ق، چاپ دارالکتاب، ج 2، ص 36
[2]. عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، تذکره الاولیاء، چاپ خاشع، 1393ش
[3]. قمی، شیخ عباس، سفینه البحار، 1414 ق، چاپ اسوه، ج 5، ص 198
[4]. تابنده، سلطان حسین، نابغه علم وعرفان ، چاپ حقیقت، 1384، ص 207