پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مورد ناصبی و ویژگی‌های آن در کتب اهل سنت مطالب زیادی نقل شده که ما در این‍جا به برخی از آن‍ها می‌پردازیم؛ ابن حجر عسقلانی می‌نویسد: «والنصب، بغض علی و تقدیم غیره علیه.[1] نصب بغض علی است و مقدم کردن غیر او (معاویه) بر او.» حسن بن فرحان مالکی، از علمای عربستان می‌نویسد: «النصب فهو کل انحراف عن علی و اهل البیت سواء بلعنه أو تفسیقه، کما کان یفعل بعض بنی أمیة أو بالتقلیل من فضائله کما یفعل محبّوهم أو تضعیف الأحادیث الصحیحة فی فضله أو عدم تصویبه فی حروبه أو التشکیک فی شرعیّة خلافته و بیعته أو المبالغة فی مدح خصومه، فهذا و أمثاله هو النصب.[2] نصب عبارت از هرگونه انحرافی از علی و اهل بیت است؛ و فرقی ندارد با لعن کردن ایشان باشد یا با فاسق دانستن ایشان (همان کاری که عده ای از بنی امیه انجام می‌دادند) و یا با کوچک کردن فضائل ایشان (همان کاری که دوست داران بنی امیه انجام می‌دهند) یا تضعیف کردن روایات صحیحی که در مدح آنان وارد شده  و یا با اعتقاد این که علی در جنگ‌ها (جنگ جمل، صفین و نهروان) اشتباه کرده است، یا شک کردن در مشروعیت خلافت امیر مؤمنان و بیعت با آن حضرت  و یا مبالغه کردن در مدح دشمنان ایشان، پس این موارد و مشابه آنها، نصب محسوب می‌شود.»
و در باره حکم ناصبی نیز ابن حبان از علمای بزرگ اهل سنت نوشته است: «أن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) قال: «و الذی نفسی بیده لا یبغضنا أهل البیت رجل إلا أدخله الله النار.»[3] رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «قسم به کسی که جانم در دست اوست، هیچ کس ما اهل بیت را  دشمن نمی‌دارد، مگر اینکه خداوند او را در آتش وارد می‌کند.» حاکم نیشابوری بعد از نقل این روایت می‌نویسد: «هذا حدیث صحیح علی شرط مسلم و لم یخرجاه.[4] این روایت طبق شرائط مسلم (برای صحت حدیث) صحیح است ولی ایشان (بخاری و مسلم) آن را (در کتاب‌های خود) نیاورده‌اند.» و البانی از علمای معاصر وهابی نیز این روایت را در سلسله احادیث صحیحه آورده است.[5]
روایات دیگری هم وجود دارد که دلالت می‌کند، کسی که بغض اهل بیت پیامبر را در دل داشته باشد، قطعاً در حلال زاده بودن او باید شک کرد. از جمله حافظ حموینی در کتاب فرائد السمطین می‌نویسد: «زید بن یثیع می‌گوید از ابو بکر، شنیدم که می‌گفت: «در یکی از  روزها، رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) سراپرده‌ای برپا کرده بود و خود به کمان عربی تکیه زده و علی و فاطمه و حسنین (علیهم السّلام) در زیر خیمه قرار داشتند، رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) خطاب به مسلمانان فرمود: ای گروه مسلمانان! من سازگاری دارم با کسی که با این سراپرده نشینان من سازگاری دارد. و نبرد می‌کنم با هر کسی که با ایشان نبرد کند. و دوست می‌دارم هر کسی را که آنان را دوست بدارد؛ دوست نمی‌دارد اینان را مگر آن کسی که نیای او از نیکبختی برخوردار و نطفه‌اش از آلودگی پاک باشد و دشمن نمی‌دارد اینان را مگر آن کسی که نیای او دچار بدبختی گردیده و نطفه‌اش ناپاک و آلوده به پلیدی است.»[6] و نیز ابن مردویه می‌نویسد: «عبد الله بن احمد بن حنبل از پدرش نقل کرده است که گفت: «از شافعی شنیدیم که می‌گفت: از مالک بن أنس شنیدم که می‌گفت: أنس بن مالک گفت: ما هیچ فردی را به غیر پدرش ملحق نمی‌کردیم، مگر این که بغض علی بن أبی طالب (علیه السلام) را در دل داشت.»[7] یعنی معیار و میزان در حلال حلال‌زاده بودن و یا حرام زاده بودن، حب و بغض علی بن أبی طالب (علیه السلام) است. هر کسی علی را دوست دارد، قطعاً حلال زاده است و کسی که با علی دشمنی می‌کند و کینه او را در دل دارد، قطعاً حرام زاده است. روایات در این باره در منابع اهل سنت از ده‌ها مورد نیز می‌گذرد؛ اما ما فقط به همین چند روایت اکتفا می‌کنیم.
با توجه به تعریفی که از ناصبی در منابع اهل سنت آمده است: چند تا از نواصب را در کتب اهل سنت شناسی می‌کنیم:
- معاویه بن ابوسفیان؛ در دشمنی او با امام علی (علیه السلام) که جای هیچ تردیدی در تاریخ باقی نمانده است.[8] پس معاویه یکی از نواصب است و مشمول حکم ناصبی در آخرت می‌گردد.
- مروان بن حکم یکی دیگر از امویان و از پیشوایان فکری وهابیت با تبعیت از سنت معاویه و ممانعت از زیارت قبر پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) توهین و جسارت به امام حسن (علیه السلام) و ممانعت از دفن شدن آن حضرت در کنار جد گرامیش و تیرباران شدن جنازه آن حضرت، توهین و جسارت به سر مبارک امام حسین (علیه السلام)، دشمنی خود را با پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت آن حضرت (علیهم السلام) را به اثبات رسانیده‌است.[9]
- حجاج بن یوسف ثقفی؛ یکی دیگر از عاملان امویان با تبعیت از آنان و توهین به ساحت مقدس نبی گرامی اسلام و ممانعت از زیارت قبر شریف آن حضرت، به دشمنی با پیامبر و اهل بیت آن حضرت (علیهم السلام) پرداخت.[10]
- احمد بن حنبل؛ او که پیشوای فقهی وهابیت است نیز با همراهی کردن و دفاع از متوکل عباسی ناصبی و خدمت به وی، مواضع دو گانه نسبت به حضرت علی (علیه السلام)، دفاع از معاویه و یزید، و توثیق  نواصب و نقل روایت از آنان، دشمنی خودش با پیامبر اکرم و اهل بیت آن حضرت را بر همگان ثابت کرده‌است.[11]
- ابن تیمیه حنبلی حرانی؛ پیشوای فکری وهابیت با پیروی کامل از حزب امویان و نوشتن کتاب در دفاع از معاویه و یزید و توهین و جسارت به حضرت علی و فاطمه‌زهرا(علیهما السلام) و تنقیص آنان ناصبی بودن خود را به اثبات رسانیده‌است و مورد اعتراض برخی علمای اهل سنت نیز واقع شده‌است.[12] پس نواصب هم معلوم شدند، حال سؤال این جاست که در عصر کنونی آیا کسانی‌که پیشوایان فکری آنان ناصبی هستند، می‌توانند ادعای محبت اهل بیت را داشته باشند؟! و آیا با توجه به روایاتی که حرام زاده بودن را ویژگی نواصب دانسته‌اند نمی‌توان آنان را حرام‌زاده نامید؟! و باز آیا نمی‌توان همگی آنان را مستوجب آتش دوزخ دانست؟! پس این همه القاب دهن‌پر کنی که برای آنان به کار برده می‌شود به چه معناست؟ و آیا نمی‌توان نامی جز مخالفت با سنت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) بر آن نهاد؟!

پی‌نوشت:

[1]. مقدمة فتح الباری، ابن حجر العسقلانی، ص460.
[2]. نحو إنقاذ التاریخ الإسلامی،  حسن بن فرحان، ص 298، الناشر مؤسسة الیمامة الصحفیّة، الاردن، ط. 1418 هجری.
[3]. صحیح ابن حبان‌،  ابن حبان، ج15، ص435.
[4].  المستدرک، حاکم نیشابوری، تحقیق: مصطفى عبد القادر عطا، سنة 1990م، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج3، ص162.
[5]. السلسلة، البانی، مکتبة المعارف، الریاض، ج5، ص643. 
[6]. فرائد السمطین، حافظ حموینی، ج2 ، ص40 ، ح 373 / المناقب، خوارزمی، ص 297، ح 291 (211) / جواهر المطالب، محمد بن الدمشقی الشافعی، ج1، ص174.
[7]. مناقب علی بن أبی طالب (ع) و ما نزل من القرآن فی علی (ع)، أبی بکر أحمد بن موسى ابن مردویه الأصفهانی، ص 76.
[8]. «وهابیت دشمن اصلی پیامبر اسلام و اهل بیت».
[9]. حاکم نیشابوری شافعی، المستدرک علی صحیحین، ج4، ص560، ح 8571/279، کتاب الفتن و الملاحم
[10]. الکامل فی الغة و الادب، مبرد، دارالفکر العربیه، چاپ اول، قاهره، مصر، ج4، ص343، شرح حال حجاج، ش117
[11]. الصراط المستقیم، علی بن یونس عاملی، المکتبةالمرتضویه، چاپ اول، 1384ق، ج3، ص224/ تاریخ بغداد، خطیب بغدادی،  دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج14، ص427،شرح حال ابو زکریا، ش7788.
[12]. بنگرید به «ابن تیمیه شیخ الاسلام وهابیت».