خواص در جامعه تعریف های گوناگونی دارد؛ بخشی از خواص کسانی هستند که روزگاری نخبه بودند. این افراد ممکن است همچنان ویژگی های نخبگی را داشته یا از دست داده باشند. بخشی از افراد به دلیل به دست گرفتن مقام های مهم در زمره ی این افراد قرار گرفته اند و بخش دیگری به دلیل داشتن اطلاعات خواص جزو خواص به شمار می آیند. افراد به دلایل متفاوتی در جرگه خواص وارد می شوند.{۱}
به عنوان مثال یکی از مهمترین خواص فرقه دراویش گنابادی حاج شیخ عباسعلی کیوان قزوینی است که ملقب به منصور علیشاه  بود. وی برای تکمیل تحصیلات به عراق رفت و از محضر شیخ حبیب‌الله رشتی استفاده نمود تا به درجهٔ اجتهاد رسید. پس از بازگشت از عراق در ۱۳۱۳ق به گناباد و خراسان رفت و به فرقه دراویش گنابادی پیوست. سپس وی به تهران آمد و به وعظ و ارشاد پرداخت.وی پس از آگاهی به انحرافات فرقه صوفیه گنابادی از این فرقه جدا و علیه آنان به تبلیغ مشغول شد. وی در رشت درگذشت و در سلیمان دار آباد به خاک سپرده شد.
از آثار او می توان "کنوز‌الفوائد"؛ "راز گشا"؛ "تفسیر کیوان"؛ "استوار نامه"؛ "بهین سخن" را نام برد. مرحوم کیوان قزوینی در نزد اقطاب گنابادیه از جایگاه ویژه ای برخوردار بود به طوری که اقطاب این فرقه به جدیت شهادت دادند که کیوان  به کمال اولیاء الله و مقام حقیقت رسیده است.
زمانی که شیخ قزوینی از آنها بیزاری جست و بر علیه آنها مشغول تبلیغ شد اقطاب فرقه گنابادیه او را مرتد خواندند و در پی قتل وی بودند.یکی از مهمترین دلایلی که در این رابطه مطرح است این بوده که نزد اقطب بالاتر و محرم تر از کیوان قزوینی وجود نداشته و  وی محرم تمام اسرار این فرقه  بوده است.
این درحالی است که حتی بعد از گذشت مدت طولانی از جدایی وی از صوفیه، افرادی را نزد وی می فرستادند و به صورت مستقیم و غیر مستقیم با خواهش و تمنا خواستار بازگشت وی بودند{۲}.
جدا شدن شیخ کیوان قزوینی و هدایت وی به راه مستقیم باعث آگاهی بسیاری از صوفیان دیگر شد و تعداد صوفیه گنابادی به طرز چشمگیری کاهش یافت.
با وجود اینکه اقطاب این فرقه بارها در جلسات خود بر علیه کیوان قزوینی جبهه گرفتند و با پرداختن به مسائل غیر واقعی بر آن امدند که چهره آن را نزد مردم خراب کنند ولی باز این اتفاق هرگز پیش نیامد.
در کتاب خورشید تابنده صفحه ۴۱۶ نامه یکی از صوفیه گنابادی را نشان میدهد که از رضاعلیشاه نویسنده و قطب زمان در پاسخ به چرایی جدایی کیوان از فرقه صوفیه می گوید: زیرا او به دستورات شرعی اضافه میکرد و باعث به وجود آمدن بدعت می شد و آن بدعتها را به مردم عرضه می کرد. وی همچنین  بیان کرد است که چیزی که احتمال بدعت در آن برود نباید  بیان کرد و  یا دستور داد.!
این فرمایش جناب رضاعلیشاه به قدری شبهه ناک بود که بعد از او دیگر کسی قائل به این مطلب نشد و اقطاب دیگر این فرقه مسائل مادی را علت بریدن جناب کیوان قزوینی از فرقه گنابادیه دانستند.

منابع:
۱-خواص و نخبگان فصل اول صفحه ۱۲
۲-بهین سخن صفحه ۶۱

 منبع:فرقه نیوز