روند تحریفات در افکار و گفتار مبلغان قانون جذب ادامه پیدا می‌کند، تا به طور طبیعی به تحریف مفهوم دعا می‌رسد. وقتی خدا فراموش شود و جز نامی از آن باقی نماند و همه نیروهای الهی اعم از خلق، اراده‌ی نافذ، ربوبیت و تدبیر کائنات به انسانی که خدا انگاشته می‌شود، نسبت داده شد، و دعا تبدیل به «جملات تأکیدی» می‌شود که برای تلقین به نفس گفته می‌شود.

اما انسان نو به تعابیر نو نیاز دارد. عرفان کهنِ ما، عارف شدن را بسیار دشوار می‎‌نمایاند. باید از مراحل بسیار و از آزمون‌های بسیار گذر کرد و هنوز اندر خم یک کوچه ماند. کوئلیو عرفان نوینی را عرضه می‌کند. عرفان کوئلیو، عرفان مردمی است. از نگاه او حرکت به سمت مقصود دشوار نیست، میل قلبی و اراده می‌خواهد.

سکس در زندگی پائولو کوئلیو رکن اساسی دارد. کتاب زهیر مستقیم و غیر مستقیم بر محور سکس می‌چرخد. او برای توجیه افکار و اعمال خود حرف‌های بی‌اساس ردیف کرده و سعی دارد که وجهه‌ی منطقی به خود بگیرد. چون سکس از جمله مسائلی است که در تمام ادیان الهی مذمت شده و حکم به تحریم آن داده شده است.

تنها چیزی که به خوبی آشکار است و می‌توان با اطمینان از آن سخن گفت این است که: قانون جذب مردم را در آرزوهای دنیایی فرو می‌برد و آرزوهای دنیایی را در عمیق‌ترین لایه‌های ذهنی و احساسی آن‌ها درونی می‌سازد. این وضعیت نوعی احساس کاذب خوشی و کامیابی را ایجاد کرده و بر اساس فرایند تفکر اولیه که شامل تخیل و توهم می‌شود، شکل می‌گیرد.

چیزی که در قانون جذب اهمیت ندارد ارزش‌های انسانی و اخلاقی است. کائنات به این نگاه نمی‌کنند که شما انسان مهربانی هستید یا نه، خوددارید یا نه، راست‌گویید یا نه، مهم این است که آرزوی‌تان را باور و تجسم کنید. حتی اگر آرزو دارید که اسلحه‌ای بسازید و با آن مردم بی‌گناهی را بکشید، قانون جذب به شما نه نمی‌گوید، هرچه بخواهید پاسخش آری است و راه را به شما نشان می‌دهد.

قانون جذب نه به عنوان یک قانون دنیوی و برای ساختن بعد مادی زندگی بلکه به عنوان یک قانون جاری در تمام هستی و کائنات و در ارتباط با عرفان و معنویت معرفی می‌شود. در واقع مروّجان قانون جذب به صراحت اعلام می‌کنند که « این مباحث نوین که به گونه‌ای عرفان مدرن است، در واقع آمیزه‌ای از علم و تکنولوژی و مباحث اعتقادی و عرفانی است.»