در جواب این سخن بیهوده ی شما همین بس که به شعر زیر اشاره کنم: در قرن اخیر یک پوست پاره درنواحی سلیمانیه به خط پهلوی که متن به زبان هورامی بسیار نزدیک است بدست آمده است که درآن چند بیت شعر به صورت مرثیه نوشته شده است. این اشعار براین دلالت دارد که کردها و بویژه هورامیها درآغاز اسلام آیین زردشتی داشته اند و اهورامزدا را پرستش نموده اند. این اشعار حمله اعراب به خاک کردستان را به تصویر می کشد که شهرها و روستاها را تا نواحی شهر زور ویران می کنند. متن اشعار: هورمزگان رمان آتران کژان ……. هوشان شاردوه گوره گورگان زور کار ارب کردند خاپور ……. گنانی پاله هتا شاره زور ژن و کینکان بدیل فشینا میرد …… آزاتلی ره روی هونیا روشت زردشتره ماند بیکس …… بزیکانیکا هورمزد هیوجکس معنی اشعار چنین است: 1.(هرمزگان) معابد ویران شدند، آتش ها خاموش گشتند. بزرگ بزرگان خود را پنهان نمودند. (هرمزگان به معنی معابد یا مساجد است ودرزبان هورامی به مسجد مزگی گفته می شود. و مسجد معرب مزگد یا مزگت است که از مزدگه آمده یعنی هرمزدگه یا گد به معنی گدا که مقصود آن گداگاه هرمزد و محتاجین به هرمزد است) . 2.عرب ستمکار دهات وشهرها را تا شهرزور خاپور و ویران نمودند. 3.زنان ودختران را به اسیری گرفتند و دلیران به خون خود غلطیدند. 4.روش و آیین زردشت بیکس ماند و هرمزد به هیچ کس رحم نکرد. این شعر که بر روی پوست آهو نوشته شده است در موزه ی سلیمانیه کردستان عراق نگهداری می شود.