مصادر حديثى شيعه از غنا و اعتبار بيشترى از مصادر اهل سنت برخوردار است زيرا ١. بر خلاف اهل سنت كه فقط يك معصوم دارند يعنى رسول مكرم اسلام اما ما شيعيان علاوه بر رسول اكرم صلى الله عليه و آله دوازه امام و حضرت فاطمه عليهم السلام رو هم داريم تنها معصوم اهل سنت يعنى حضرت رسول صلى الله عليه و آله در سال يازده هجرى رحلت كردند اما امامان ما تا سال دويست و شصت هجرى يعنى قبل از غيبت در بين مردم حضور داشتند و شيعيان احاديث اون بزرگواران رو كتابت و حفظ ميكردند و حتى در دوره غيبت صغرى نيز كه تا سال سيصد و بيست و نهم هجرى ادامه داشت امام مهدى عليه السلام از طريق نواب اربعه با شيعيان در ارتباط بودند و توقيعاتى و احاديثى از ايشان هم به دست ما رسيده است ٢. در بين اهل سنت به دستور خلفاى غاصب تقريبا تا صد سال نوشتن احاديث رسول الله صلى الله عليه و آله ممنوع بود اما امام علي عليه السلام احاديث رسول اكرم صلى الله عليه و آله رو كتابت كرده بودند و خودشان و بعد ها ائمه ي بعد از ايشان نيز احاديث نبوى را براى شيعيان بيان ميكردند و ديگر اينكه اين بزرگواران معصوم و منصوب من عند الله هستند و از علم لدنى هم برخوردارند و بدون كتابت نيز باذن الله به تمام امور آگاهى دارند .