اولا آنها به نوعی رهبانیت و زهد نصارایی و یهودی گری مشغول بوده اند که خودشان و به میل نفسشان ، نه به دستور مولایشان به آن متمایل شده بودند و قصدشان جز ریا و تظاهر نبوده است گرسنگی می کشیده اند و لباسهای پشمینه می پوشیدند که نفسشان را تبعیت کنند نه امامشان . ثانیا آنقدر نسبت به امام خود بی معرفت بوده اند که امامشان را مورد اشکال قرار می دادند به خاطر نوع لباس امام (ع) و نوع غذای امام (ع) و در مسجدی که امامشان نشسته اند وارد می شوند و بجای رسیدن خدمت امام و کسب فیض از ایشان برای خود حلقهء ذکر تشکیل می دهند حال آنکه با وجود امام باید دور امام جمع شد نه به دور انفاس خود حلقه زده و عرعر نمود. پس عاقل باید باندیشد که آنچه مورد رد اهل بیت قرارگرفته چه بوده است و فقط ظواهر را نبیند