اولا کفر دانستن وحدت وجود تنها عقیده ی این حقیر نیست ، بلکه بزرگان تشیع مانند علامه حلی (ره)(که به حق بزرگ ترین عالمی ست که از آغاز غیبت کبری تا کنون تشیع به خود دیده) و دیگر مشایخ مثل شیخ کلینی(رض)(صاحب کافی شریف که چندین حدیث از معصومین در رد تصوف در خود کافی ذکر نموده)، ابن بابویه ، شیخ طوسی ، مقدس اردبیلی و ... عقایدشان در همین راستا بوده ، اما شما در متن خود طوری وانمود می کنید که هیچ یک از علما مخالف اعتقادات مکتب عرفان صوفیانه مانند وحدت وجود و... نیستند. ثانیا درست است که ما خود را ارادتمند شاگردان علما نیز میدانیم (چه رسد به علما) و ادعایی در بالا بودن معلومات و اطلاعاتمان نداریم اما یقین بدانید علم ما در آن حد هست که متوجه شویم شما حق و باطل را مخلوط نموده و به خورد مخاطبانتان میدهید، اگر عرفان مد نظر شما همان است که اهل بیت(ع) فرموده اند، پس چرا تمهید القواعد را به عنوان کتاب عرفانی معرفی نموده اید که به قول خودتان عمده آن درباره وحدت وجود است . چیزی به اسم وحدت وجود کجای قرآن و سنت قرار دارد!!؟ وحدت وجودی که مفهومش بدین شرح است : که خداوند زید و عمر و بکری خلق نکرده و العیاذ با... خودش جمله اشیاست و هرکس هر جنایتی میکند در حقیقت معاذ ا... خداست که مرتکب این افعال شده، آیا مسلک جبر آن هم به این غلیظی جایی در قرآن و سنت دارد؟! ثالثا کجا در متن گفته اید که برخی نحله ها (بالاخص صوفیه) به مرور زمان عرفان حقیقی را به نام خود مصادره کرده اند؟ ، نه تنها چنین چیزی از متن شما استنباط نمیشود بلکه بالعکس و به شکلی مرموزانه قائلین به وحدت وجود و پیروان تمهید القواعد ، مصباح الانس، فصوص ، فتوحات مکیه و کوفت و زهرمار را عارفان راستین و پیروان حقیقی مکتب قرآن و عترت معرفی نموده اید! رابعا شما اگر واقعا دلسوز عرفان ناب حقیقی بودید و قصد داشتید بی طرفانه انواع عرفان های مطرح را معرفی کنید باید ذکر میکردید که بین پیروان عرفان فصوصی یا همان عرفان مصطلح یا به تعبیر دیگری عرفان صوفیانه و خیل کثیری از فقها و پیروان قرآن و عترت اختلاف وجود داشته ودارد و بسیاری از بزرگان راه عرفان مصطلح را از راه قرآن و اهل بیت جدا دانسته و با آنها اختلاف شدید داشته و اصلا ایشان را قبول ندارند ، نه آنکه با آسمان ریسمان و سفسطه عرفان صوفیانه را به قرآن و سنت بچسبانید و به طور ضمنی بزرگان آن را مردان خدا معرفی کنید وبسیاری از مخاطبان از همه جا بی خبرتان فکر کنند که بله ، اینها دیگر به اوج درجه بندگی و اخلاص رسیده اند و هنگامی که یک مقدار پرس و جو میکنند و میبینند که بسیاری از فقها با اینان مشکل دارند می پندارند که فقها انسان های ناصالحی هستند! خامسا عوض آنکه برای بنده تاسف بخورید برای شب اول قبر خود متاسف باشید، چرا که در انجام وظایفتان به عنوان یک عالم نفاق به خرج دادید والسلام