خواستم نه بعنوان ترغیب به این طریقه یا سلسله بلکه بعنوان ترغیب به اصل طریقت و تعجب از دعوت جناب تواب نیا به مسجد محله (در وضع فعلی سیاسی آن) اشعاری رو درج کنم که دیدم بجای شعر حافظ و امثال او که محل اشکال ایشون شاید باشه بهتره یک تک بیت آیت الله خمینی رو بیارم ، سرانجام کل غزل رو هم در ادامه بیت گویای اول ایشون آوردم: برگیر جام و جامه زهد و ریا درآر محراب را به شیخ ریاکار واگذار با پیر میکده، خبر حال ما بگو‏ ‏ با ساغری، برون کند از جان ما خمار کشکول فقر شد سبب افتخار ما‏ ‏ ای یار دلفریب، بیفزای افتخار ما ریزه خوار صحبت رند قلندریم‏ ‏با غمزه‏ ای نواز، دل پیر جیره خوار از زهر جان‏گداز رقیبم سخن مگوی‏ ‏ دانی چه‏ ها کشیدم از این مار خالدار؟ بوس و کنار یار، به جانم حیات داد‏ ‏ در هجر او، نه بوس نصیب است و نی کنار هشدار ده به پیر خرابات، از غمم‏ ‏ساقی، ز جام باده مرا کرد هوشیار نمازی که بی مزد و منت نباشد اگر چه به توجیه هزینه ایاب و ذهاب یا مقدمات و موخرات ، مامومیت برایش شایسته تر نیست تا امامت ؟ : قل لا اسئلکم علیه اجرا ؛ ان اجری الا علی الله و ما انا بطارد الذین آمنوا. والسلام