پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کوروش، در جوانی، نامه‌ای جعل کرد و در حضور سران پارسی، مدعی شد که آستیاگ (شاه ماد)، مرا به عنوان رئیس قبایل پارسی منصوب کرده است. این نامه جعلی و این سخن دروغ، سبب شد که او بتواند قبایل پارسی را به اطاعت و انقیاد خود درآورد و پس از مدتی، در مقابل آستیاگ دست به شورش زده؛ علیه آنان بجنگد و هگمتانه (پایتخت مادها) را فتح کند.[1]

اما کوروش و قوم پارس، به مراتب ضعیف‌تر از مادها بودند. پس کوروش، دست به یک بی‌اخلاقی آشکار و اقدامی خائنانه زد. او برای نابود کردن حکومت ایرانی ماد، با نبونئید پادشاه بابل (که از نژاد سامی و همتبار عرب‌ها بود) هم پیمان شد.[2] و به کمک او توانست بر مادها غلبه کند.

کوروش برای اینکه فلات ایران را تصرف کند، دست به دامن اجنبی شد. شگفت انگیز اینکه او بعداً به نبونید (Nabonidus) تاخت و او را یاوه‌گو نامید.[3]

کوروش در این نبرد، بسیاری را کُشت، هگمتانه را غارت و برخی از مردم را به بردگی گرفت.[4] این رفتار او سبب شد که گرایش اکثر مادها نسبت به کورش خصمانه باشد.[5]

مشاهده اسکن از متن کتاب:

پی‌نوشت:

[1]. هردوت، تاریخ هردوت،ترجمه هادی هدایتی، تهران: مؤسسه چاپ و انتشارات دانشگاه تهران، 1382، ج 1، صص 211-210، کتاب 1، بند 125-126.
[2]. آلبرت اومستد، تاریخ شاهنشاهی هخامنشی، ترجمه محمد مقدم، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1383، ص 49.
[3]. استوانه کوروش، ترجمه شاهرخ رزمجو، بند 2-6.
[4]. ایگور میخایلوویچ دیاکونوف، تاریخ ماد، ترجمه کریم کشاورز، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1345، ص 519.
[5]. ایلیا گرشویچ، تاریخ ایران دوره ماد، ازمجموعه تاریخ کمبریج، ترجمه بهرام شالگونی، تهران: انتشارات جامی، 1387، ص 241.