پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آنچه در ادامه می‌آید گفتگویی کوتاه پیرامون هخامنشیان است. بدین امید که روشن کننده حقیقت باشد.

گفت: هخامنشیان با صلح و دوستی، سرزمین‌های دیگر را اشغال کردند.

گفتم: مگر می‌شود که در ایران به این بزرگی، که این همه اقوام در آن زندگی می‌کردند هیچ کدام در مقابل هخامنشیان مقاومت نکرده باشند؟ یعنی همه مردم درِ خانه‌هایشان را به روی هخامنشیان باز کردند که بفرمایید بیایید بر جان و مال ما مسلط باشید؟ مگر می‌شود؟ چرا احساسی حرف می‌زنید؟ هخامنشیان که از قوم پارس بودند، در ابتدای کار، قومی صحرانشین بودند که نه هنر داشتند، نه صنعت و تمدن، نه ثروت. چطور ممکن است عیلامیان، و دیگر اقوام ساکن در ایران که در هنر و صنعت و حتی معنویت، برتر از هخامنشیان بودند، بدون هیچ حرف و حدیثی، هخامنشیان را به سروری خود قبول کنند؟!

گفت: هیچ سند تاریخی وجود ندارد که هخامنشیان به کسی آسیب زده باشند!

گفتم: اتفاقاً اسناد تاریخی فراوان است که هخامنشیان زمین‌های بسیاری را غصب کردند، بسیاری را کشتند و ویرانی فراوان به بار آوردند. قبلاً در این باره فراوان صحبت کردیم و اسناد خیلی زیادی وجود دارد. اما یک سند جدید که به دست آوردم آن است که طبق الواح به دست آمده، از نگاه عیلامی‌ها، کورش اول و کورش دوم (مشهور به کورش بزرگ) هر دو اشخاصی ستمگر، آتش افروز و ویرانگر بودند. توضیح اینکه: چون هخامنشیان سواد نداشتند، از کاتبان عیلامی کار می‌کشیدند و این کاتبان (که بومیِ ایران و ساکنان اصلی زمین‌ها بودند) به دلیل تنفری که از کورش داشتند، نام کورُش را عمداً به صورت کورَش می‌نوشتند. یعنی نام کورش را عمداً به گونه‌ای می‌نوشتند که معنی «ویرانگر» و «کسی که به آتش می‌کشد و نابود می‌کند» بدهد. جالب اینکه چون کورش سواد خواندن و نوشتن نداشت، متوجه این حرکت کاتبان نمی‌شد! عیلامیان نیز از این فرصت استفاده کرده و این پیام روشن را به آیندگان رساندند. 

والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 60-61.

مقالات مرتبط:

داریوش هخامنشی: هر کس با من مخالف بود را نابود کردم

سکه‌های هخامنشی، نیزه، شمشیر و گرز

کورش هخامنشی: هر کس برای حکومت من دعا نکرد را به صلیب بکشید

کورش... سرزمین‌ها را لگدکوب کرد

رفتار کورش کبیر با اغتشاشگران: قتل‌عام و بردگی

قتل عام اهالی اوپیس به دستور کورش