شما اینجا هستید

الله خدای يگانه و افشای دروغ باستانگرايان

1394/05/09 - 12:57

جریان باستانگرای افراطی، مدعی است که الله نام یک بت بوده است و آنچه ایرانیان در اسلام پذیرفتند، پذیرش یک بت به عنوان خدا بود! لیکن به راستی، این ادعای باستانگرایان تا چه حد درست است؟! باید دانست که اکثر سخنان و داستان‌هایی که این جریان –باستانگرایان- به کورش و زرتشت و ... نسبت می‌دهند، دروغ بوده و سندیت ندارد...

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از بَدوِ ورود اسلام به ایران،‌ فرهیختگان مسلمان ایرانی، کوشش بی‌دریغ خود برای نشر اسلام را آغاز نمودند. به راستی در گذر تاریخ، هیچ ملتی به اندازه ایرانیان،‌ در نشر اسلام از طریق فرهنگ و قلم تلاش نکردند. و این برخاسته از روح حق طلبی و حق گرایی ملتی فرهیخته بود. از دیگر سوی، امروزه برخی از جریانات (که راه عقل و خرد بر خود بسته و پیرو تاریکی‌اند) تلاش می‌کنند به هر نحو ممکن، خدمات متقابل اسلام و ایران را نادیده گرفته،‌ و با توسل به دروغ و جعلیات، به اسلام و مردم ایران ضربه بزنند تا برای اربابانِ خود (استعمارگران) خوش‌رقصی کنند. در همين مسير، جریان باستانگرای افراطی، مدعی شده است که الله نام یک بت بوده است و آنچه ایرانیان در اسلام پذیرفتند، پذیرش یک بت به عنوان خدا بود! لیکن به راستی، این ادعای باستانگرایان تا چه حد درست است؟!
باید دانست که اکثر سخنان و داستان‌هایی که این جریان –باستانگرایان- به کورش و زرتشت و ... نسبت می‌دهند، دروغ بوده و سندیت ندارد. این از مبانی رفتاری این جریان است که سخنانی بی‌سند و مدرک و صرفاً از روی توهم و خیال‌بافی تحویل جامعه می‌دهند. البته این امر سابقه‌ای بس طولانی دارد. حتی موبدان زرتشتی در مکتوبات خود چنین نوشته‌اند که زرتشت برای تبلیغ آیین خود از بنگ –حشیش- استفاده می‌کرد. یعنی برای اینکه سخنانش در دل و جان مردم اثر کند، به مخاطب خود مواد مخدر می‌خوراند تا آنان حقایق (؟!) را بهتر دریابند.[1] لذا از چنین جریانی نمی‌توان توقع خِرَد و منطق داشت.
اسلام، و خدماتی که به ایران کرد (و البته خدمت متقابل ایران و ایرانی به اسلام) همواره خواری در چشم جماعت باستانگرا بوده و هست. هیچ اندیشه و مکتبی مانند اسلام، به ایران خدمت نکرد. اسلام سبب شکوفایی برترین استعدادها و رها شدن مردم ایران از چنگ شرک و فساد بود.[2] از سویی ایرانیان، بیشترین تلاش و فداکاری را برای حفظ و ترویج اسلام در طول تاریخ به جا آوردند.
قرآن بارها و بارها بشریت را به دوری مطلق از پرستش بت‌ها فراخواند. بت‌ها نشان شیطان و در هم کوبیدن آنان از صفات انبیاء معرفی شده است.[3] چگونه ممکن است الله، بت باشد، ولی از پرستش بت‌ها به صورت مطلق نهی کند؟! خدایی که می‌گوید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا ارْكَعُوا وَ اسْجُدُوا وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ وَ افْعَلُوا الْخَيْرَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ [الحج/77] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، ركوع و سجده كنيد، پروردگارتان را بپرستيد و کردار نیک به جای آرید، باشد كه رستگار شويد.» حال ممکن است چنین خدایی، بت باشد؟! «ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ خالِقُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ فَاعْبُدُوهُ وَ هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَكيلٌ [الأنعام/102] الله، پروردگار شما چنین است. هيچ معبودى جز او نيست، آفريننده هر چيزى است. پس او را بپرستيد، و او بر هر چيزى نگهبان است.» الله، خدایی که خالق همه چیز است. از سویی، بت، خود، مخلوق است. چگونه ممکن است چیزی (بت) که خود مخلوق دست انسان است، خالق همه چیز باشد؟ حتی خالق آسمان و زمین...[4] پس الله بت نیست. بت‌ها مخلوق انسان هستند. اما الله خالق انسان است،[5] الله از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است.[6] در حالی که بت‌ها چنین نیستند. الله با چشم سر دیده نمی‌شود،[7] درحالی که بت‌ها دیده می‌شوند. پس الله بت نیست. به راستی هر آن کس که در قرآن اندکی تفکر کند، در می‌یابد که الله خدای باعظمت و جلال، خالق آسمان‌ها و زمین و آنچه در آن است، نه یک بت، بلکه فراتر از ذهن بشر است.
گذشته از این سخن، باید توجه داشت که هیچ دلیل تاریخی وجود ندارد که نشان دهد الله، نام یک بت بوده باشد. از جمله ابومنذر هشام بن محمد الكلبى متوفای 204 هجری، در كتاب الاصنام اسامی بت‌های عصر جاهليت را نام می‌برد اما هيچ نامی‌ از الله -به عنوان بت- نمی‌‌بَرَد.[8]
گفتني است كه مردم عرب پيش از عَمرو بن لُحَیّ خزاعی، همگی پيرو آيين حنيف ابراهيم (يكتاپرستی محض) بودند، آنان همواره الله را به عنوان خدای يگانه و بی‌‌همتا پرستش می‌كردند، ليكن عمرو بن لُحَیّ خزاعی، بتی از شام به مكه آورد و بت‌پرستی را در جزيرة العرب ترويج كرد و از آن روز، مردم، خدايان و بت‌ها را شريكِ الله (خدای‌ يگانه و بی‌همتا) گرفتند.[9] اما اجداد محمد رسول الله (صلی‌ الله عليه و آله) و برخي ديگر از حق‌گرايان،‌ بر آيين حنيف ابراهيم (عليه السلام) ماندند،[10] از همين روی‌، نام عبدالله (يعنی‌ بنده‌ی‌ خدای‌ يگانه) در ميان پيروان آيين حنيف (آيين يكتاپرستی‌ِ ابراهيم) وجود داشت.
در پایان باید گفت که جریان باستانگرایی به خوبی می‌دانند که بت‌پرستی عملی وقیح و جاهلانه است. از همین روی تلاش می‌کنند که این رفتار وقیحانه را به اسلام نسبت دهند (در هیچ حالی که هیچ مکتب و تفکری به اندازه اسلام در مقابل بت‌پرستی -این کردار زشت- مقابله نکرد). البته اسلام‌ستيزان در مسيرِ معارضه با اسلام، روشی كودكانه، بلكه جاهلانه در پيش گرفته است. با این حال جریان باستانگرا، آگاه اند که کورش دوم (مشهور به کورش کبیر) یقیناً بت‌پرست بود. هم منشور او به روشنی گویای این است،[11] و هم آثار به جای مانده در کاخ‌های پاسارگاد.[12]

پی‌نوشت:

[1]. بنگريد به «داستان ایمان آوردن گشتاسپ به زرتشت»
[2]. بنگرید به: «مسلمان شدنِ اختیاری ایرانیان در نگاه احسان یارشاطر» و «دفاعیه‌ی استاد زرینکوب پیرامون اسلام» «مسلمان شدن اکثر ایرانیان از روی اختیار»
[3]. سوره ابراهیم آیه 35، سوره مائده آیه 90، سوره انبیاء آیه 57-64، سوره انعام آیه 74، سوره شعراء آیه 71-73، سوره صافات آیه 95 و...
[4]. سوره انعام آیه 1، سوره اعراف آیه 54، سوره یونس آیه 3، سوره هود آیه 7 و...
[5]. سوره قاف آیه 16، سوره نحل آیه 4-70، سوره سجده آیه 7، سوره علق آیه 2، سوره روم آیه 40، سوره فاطر آیه 11، سوره تغابن آیه 2 و...
[6]. سوره قاف آیه 16، سوره انفال آیه 24.
[7]. سوره انعام آیه 103.
[8]. ابومنذر هشام بن محمد الكلبى، كتاب الأصنام (تنكيس الأصنام)، تحقيق احمد زكى پاشا، قاهرة، افست تهران (همراه با ترجمه)، نشر نو، 1364.
[9]. رسول جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، جلد اول: سیره رسول خدا، قم: دفتر نشر الهادی، ۱۳۷۸. ص 180
[10]. محمد بن حسن طوسى، التهذیب، تهران: دار الکتب الإسلامیه، 1365، ج 6، ص 79.
ابوجعفر محمد بن یعقوب الکلینی رازی، الکافی، تهران: دار الکتب الإسلامیة، 1365، ج 4، ص 559.
[11]. بنگريد به «کورش هخامنشی و پرستش مردوک»
[12]. بنگريد به «هخامنشیان و بعل !»