اگر اعراب به خدای نادیده (بی همتا و غیرقابل تصور )اعتقاد داشتند برای او شریک و فرزند از نوع بت و مجسمه قاعل نمیشدند. اینکه شما میگویید اعراب الله نادیده را پرستش میکردند (با وجود این همه شریک و فرزند غیر عقلانیست ). به هر نوع تصویر سازی از خدا،چه چوبی چه سنگی،فلزی،خیالی و ذهنی ، بت میگویند و به پرستش ان بت پرستی.شما میگویید برای الله تندیس نساخته بودند قبول، نساخته بودند .ولی وقتی برای خدا فرزند قاعل شدند خود بخود ان خدا از درجه ی ربانیت به مخلوقیت بدل میشود حتی اگر تندیسی نداشته باشد. همین که برای او در ذهن خود تصویر و محدودیت قاعل شده بودند از او برای خود بتی ساخته بودند بت ذهنی .(به عنوان مثال وهابیت: خدای وهابیون میخندد و غیر از محاسن و عورت همه چیز دارد و دست های خدایشان بسیار دراز است واز آسمان تا زمین است تا به بندگان روزی دهد.... همانطور که میبینید تندیس سنگی نساخته اند ولی برای او در ذهن خود تجسم قاعلند پس بت پرستند(بت ذهنی )) مگر میشود اعراب خدای بی همتا را پرستش مکننو ولی این خدا در عین حال فرزندانی هم داشته باشد!!!.این یک تناقض است ،انها خود بخود برای خدا تندیسی در دهن خود قاعل شده بودند.که همان بت پرستیست.