عکس
دجال بصره می‌گوید: «حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) آن هنگامی نور پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) را دید نمی‌توانست تشخیص دهد که ایشان از بندگان خدا است تا اینکه حقیقت آنها را شناخت» در حالی که روایت کتاب الفضائل[1] صراحت دارد بر اینکه هنگامی که حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) نور پیامبر (صلیاللهعلیهوآله)
داود بن سلیمان، روایاتی نظیر «اللهم انا کنا نتوسل الیک بنبینا فتسقینا، و انا نتوسل الیک بعمِّ نبینا فاسقنا» که بخاری به نقل از عمر بن خطاب نقل میکند، دلیل بر توسل کردن صحابه به ذات نبی مکرم اسلام (صلیاللهعلیهوآله) و جواز توسل به اولیاء الهی می‌داند.
داود بن سلیمان، با توجه به آیه 35 سوره مائده، بر جواز توسل به ذات اولیاء الهی اشاره میکند؛ سؤالی مطرح می‌شود که مراد و مفهوم «وسیله» چیست؟
در مسند احمد بن حنبل، در مورد حنظلة بن حذیم آمده است:
حمدو علیان حنبلی در مورد شخصیت ابن تیمیه می‌گوید:
قرطبی در تفسیر خود ذیل آیه 7 سوره ضحی، اقوال متعدد در تبیین مراد از (ضلال) را بیان کرده است:
- برخی تفسیر کرده‌اند به اینکه مراد از ضلالت، غفلت است؛ به این معنا که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) از پیامبری و رسالت خویش غافل بود و به این امر توجه نداشت که قرار است پیامبر باشد.
سیوطی در تفسیر خود ذیل آیه 7 سوره ضحی، مراد از (ضلال) را این‌گونه بیان میکند که خداوند خطاب به پیامبر می‌فرماید: تو را بین گمراهان دیدیم و تو را از گمراهی آنان نجات دادیم.
الدر المنثور، سیوطی، ج15، ص488.
نسفی در تفسیر خود ذیل آیه 7 سوره ضحی، در تبیین مراد از (ضلال) تصریح میکند: منظور از ضلال این است که پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) عالم و واقف به معالم نبوت نبوده و از احکام شریعت خبر نداشته است.
مدارك التنزيل وحقائق التأويل، نسفی، ج3، ص655.
قاضی عبدالجبار می‌نویسد: زمانی که علی (علیه‌السلام) از بیعت خودداری کرد، مأمورین به خانه فاطمه (سلام‌الله‌علیها) ریختند.
شرح الاصول الخمسه، قاضی عبدالجبار، ص756.
مقاله: «بیعت اجباری امام علی (ع)!»
ابن مفلح حنبلی، قرائت قرآن در کنار قبور را جایز دانسته است و آن را به مذهب حنابله نسبت می‌دهد.
كتاب الفروع، ابن مفلح، ص448.
مقاله: «آیا حنابله قرائت قرآن در کنار قبور را جایز می دانند؟!!»
ابن قدامه مقدسی، پیرامون جواز قرائت قرآن در کنار قبر می‌گوید: هیچ اشکالی بر قرائت قرآن در کنار قبر وجود ندارد.
المغنی لابن قدامة، ج3، ص518.
مقاله: «آیا حنابله قرائت قرآن در کنار قبور را جایز می دانند؟!!»
ابن خلال به نقل از ابن صباح زعفرانی آورده است که گفت: از شافعی از قرائت نزد قبر پرسیدم؛ وی گفت: اشکالی ندارد.
القراءة عند القبور، خلال، ص66.
مقاله: «قرائت قرآن نزد قبور از دیدگاه شافعیه»
ابن اميرحاج نقل میکند که ابوحنیفه گفت: لفظ «الله» اسم جلاله و اسم اعظم است، و این نظر طحاوی و بسیاری از علما و عرفا است تا جایی که ذکری بالاتر از این برای صاحبان مقام بالا نیست.
التقریر و التحبیر، ابن امیر حاج، ج1، ص12.