بیهقی می‌نویسد: «ربعی بن حراش گفت: نزد من آمدند و گفتند: برادرت فوت شده است؛ من به کنار جسد برادرم آمدم، در حالی‌که روی او لباسی کشیده شده بود. نزد سرش نشستم و برای بخشش او شروع به ذکر استغفار کردم. هنگامی‌که لباس از صورت برادرم کنار زده شد، او گفت: السلام علیک؛ در جواب او گفتم: علیک السلام. گفتیم: سبحان الله! آیا مرگ از تو دور شده است؟
برادرم گفت: پس از مرگ به حضور خداوند رسیدم و روح و ریحان را دیدم و الله متعال را در حالی‌که خشمگین نبود، ملاقات کردم. خداوند به تن من لباس بهشتی پوشانید و از آن‌چه شما گمان می‌کنید کار (حساب و کتاب) را ساده‌تر یافتم. سپس از خدا اجازه خواستم که به شما خبر و بشارت دهم. پس مرا به سوی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ببرید؛ زیرا او به من قول داد که تا با او ملاقات نکنم، آن‌جا را ترک نمی‌کنم و سپس ربیع بن حراش همان‌طور که بود، خاموش گشت.»
بیهقی در ادامه در مورد سند روایت می‌نویسد: «سند حدیث صحیح است و هیچ عالم حدیثی در صحتش شک نمی‌کند.»
دلائل النبوة، بيهقی، ج6، ص454.
مقاله: «تلاوت قرآن توسط سر مطهر امام‌حسین (علیه‌السلام) در منابع اهل‌سنت»