مباحث تاریخی
بسیاری از عالمان اهل سنت، فرزند داشتن امام حسن عسکری و نیز تولد حضرت محمد بن الحسن المهدی را گزارش و تصدیق نموده‌اند، و این خود، دلیل آشکار و بارزی است بر دروغ‌گویی و رد نظریه ابن حزم اندلسی اموی، که حضرت امام حسن عسکری (علیه السلام) را عقیم دانسته و فرزند ایشان به نام محمد بن الحسن المهدی را انکار کرده است.
با این‌که پیامبر اکرم (ص) اوامر الهی را مطابق دستور خداوند انجام می‌داد و به همگان گوشزد می‌کرد، اما برخی از اصحاب پیامبر مانند ابوبکر و عمر بن خطاب و ... بر خلاف حضرت و سنت او و مخالف با فرامین الهی عمل کردند و تخلفاتی را انجام دادند. اینان کسانی بودند که بعد از رحلت پیامبر اکرم داعیه خلافت بر امور مسلمانان را داشتند.
به عقیده‌ی علمای اهل سنت و جماعت خلافت و جانشینی پیامبر به اجماع مسلمین صورت گرفت و این در حالی است که این اجماع، نه اجماع کل مسلمین و نه حتی اجماع بزرگان امت پیامبر (صلی الله علیه و آله) هم در کار نبود و از طرف دیگر عمر بن خطاب و خود ابوبکر موضوع خلافت بعد از رسول خدا را «فلته» یعنی کاری شتابزده و ناگهانی مطرح کردند.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به فرمان خدا در آخرین حجی که انجام داد در منطقه غدیر خم تمام حجاج بیت الله الحرام را جمع کرد و فرمان الهی را به مسلمانان رسانید و حضرت علی را به عنوان جانشین بعد از خود به مردم معرفی کرد، اما بعد از رحلت پیامبر منافقان دسیسه کردند و خلافت را که حق علی (علیه السلام) بود را ربودند.
اکثر علمای اهل سنت معتقدند که ابوبکر پنجاهمین نفری بود که اسلام آورد و اسلام او هم بعد از فتح مکه صورت گرفت؛ یعنی درست بعد از هفت سال از بعثت پیامبر اکرم گذشته بود، اما برخی از افراد نادان و مغرض خلاف این عقیده را دارند و او را به عنوان اولین نفری می‌دانند که مسلمان شده است، در حالی‌که تاریخ خود گواه بر غیر این مطلب است.
دین اسلام هم مانند دیگر ادیان بزرگ الهی، دست‌خوش شبهه افکنی و تحریفات و ناملایمات قرار گرفت و دشمنان با تشکیک و شبهات مسموم و موهوم احادیث پیامبر را وارونه و یا اضافه و کم کردند به طوری‌که از اسلام واقعی فقط نامی بیشتر باقی نماند؛ چرا که مسلمین دچار انحرافات فکری و عقیدتی شدند که این خود باعث اختلاف شدید میان مذاهب گشت.
سکوت حضرت علی (علیه السلام) بعد از رحلت پیامبر و چشم پوشی از حق مسلم خود در خلافت، دلایل گوناگونی داشت، که ابن ابی الحدید معتزلی شافعی، در کتاب شرح نهج البلاغه، آن را به زیبایی این‌طور می‌آورد که اعتماد کامل حضرت بر بیعت مسلمانان در غدیرخم در آخرین حجی که با پیامبر (صلی الله علیه و آله) داشتند، باعث آرامش او بود.
نام و یاد اهل بیت (علیهم السلام) برای همیشه بر تارک تاریخ می‌درخشد. هرچند حاکمان و غاصبان حق خلافت تمام تلاش خود را کردند که نام حضرات معصومین (علیهم السلام) و مخصوصاً حضرت علی (علیه السلام) را از بطن جامعه حذف کنند، ولی هرگز موفق به انجام چنین کاری نشدند. آن‌ها غافلند که هرگز نمی‌توانند نور خدا را خاموش کنند.
با ظهور اسلام در سرزمین عربستان بزرگان یهود پیدایش این دین نوظهور را متضاد با خواسته‌های نفسانی خود دیدند، لذا با تمام قوا تصمیم گرفتند تا در مقابل این دین بایستند پس ابتداء دست به جنگ‌ها و خونریزی‌های داخلی و خارجی زدند، اما وقتی خود را یارای مقابله با پیامبر اسلام ندیدند، تصمیم گرفتند تا با یک حرکت شیطانی ضربه بزنند.
پیامبر خدا بعد از مبعوث شدن به رسالت از طرف خداوند مامور شد تا رسالت خود را علنی کند، لذا ابتداء اقوام و خویشاوندان خود را جمع کرد و بعد از یک مهمانی مفصل، خود را پیامبر خدا معرفی کرد و اینان را از بت پرستی باز داشت و در آخر سخنان خود به حاضران فرمود: چه کسی مرا در این راه یاری می‌کند، تا خلیفه و جانشین من باشد.
برخی از کسانی‌که به عنوان صحابه پیامبر شناخته شدند، بعد از رحلت رسول خدا در صدد این برآمدند که در مسیر اسلامی که به اکراه آن را پذیرفته بودند، خللی ایجاد کنند. در این میان برخی پا را فراتر گذاشته و هدفشان این بود که نام اسلام و پیامبر گرامی و اهل بیت پاکش را محو کنند و نام خود، و اجداد مشرک خود را جایگزین کنند.
بعد از رحلت نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) امت اسلامی از مسیری که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) تبیین و روشن کرده بود، منحرف گردید. با تغییر جانشین پیامبراکرم، در دین خدا تغییر و بدعتی جدید ایجاد کردند. این واقعه را رسول خدا در قالب روایات متعدد برای امت اسلامی بیان کرده است تا امت اسلام را از این فاجعه بزرگ آگاه کنند.
اهل سنت در مساله مهدویت اختلاف نظری و مبنایی با شیعه دارند و دو دیدگاه را در برابر شیعه مطرح ساختد: 1- امام حسن عسکری(ع) عقیم بوده و فرزندی به جای نگذاشته است. 2- امام حسن عسکری(ع) صاحب فرزندی به نام محمد شده که او در سنین کودکی مرده است. اهل سنت در دیدگاه دوم به تولد محمد بن الحسن که مهدی موعود نزد شیعیان است اعتراف کردند.
دو عارف بزرگ اهل سنت یعنی عبدالوهاب شعرانی و محی الدین بن عربی در موضوع مهدویت، همان عقیده‌ای را که شیعه بدان قائل است در آثار خویش از خود ابراز نمودند و بر خلاف عقیده غالب اهل سنت، این دو قائلند که مهدی موعود از نسل حسین بن علی(علیهما السلام) و فرزند امام حسن عسکری(علیه‌السلام) است که اکنون زنده و در پسِ پرده‌ی غیبت حضور دارد.