کلمه «ولیّ» در عبارت «اشهد ان علیاً ولیّ الله» به معنای "علی ولیّ مِن الله" یعنی علی، ولایت‌دارنده و صاحب ولایت از جانب خداست زیرا بر اساس اعتقاد عالمان علم نحو، بین مضاف و مضاف الیه، حرف جر در تقدیر است و در اینجا، حرف جرّ «مِن» بین مضاف یعنی کلمه "ولی" و بین مضاف الیه، یعنی کلمه "الله" در تقدیر است. 

مسیحیت دینی قبل از اسلام بود که پیامبر آن حضرت عیسی(علیه السلام) بر انان مبعوث گردید و این پیامبر الهی نوید پیامبر خاتم را با خصوصیاتش برای مردم بیان کرده بود و علما و دانشمندان مسیحی ظهور پیامبر خاتم را طبق کتب خود میدانستند لذا برخی از آنان منتظر ظهور پیامبر اسلام بودند. و کسانی که اعتقاد دینی داشتند هم یقین به آن داشته و آن را بازگو می کردند

جابربن عبدالله نقل می‌کند که پیامبر بر دوش علی دست گذارده بود و با صدای بلند فرمود: «هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ؛ این امام نیکان و کشنده بدان و فاجران است. کسی که یاریش کند پیروز و آن که خوارش نماید سرافکنده خواهد بود.» این حدیث بر امامت حضرت علی دلالت دارد.

در کتب شیعه و اهل سنت در روایاتی از ارتداد صحابه سخن آمده که بعضی از آن احادیث به‌طور کلی عده‌ای از صحابه را مرتد خوانده و مستحق دوزخ و در برخی همه صحابه را مرتد می‌شمارد و چند نفر استثناء می‌کند؛ منظور از ارتداد در این روایات، مخالفت كردن در يك امر واجب و اساسی كه پيامبر اكرم به آن دستور داده بود و صحابه مخالفت كردند، می‌باشد.

علمای اهل سنت برای پذیرش حدیث، صحت آن را لازم ندانسته‌اند، بلکه اگر روایت ضعیفی مورد پذیرش علما شود، باقی علما نیز می‌پذیرند، حتی آن حدیث می‌تواند آیه قرآن را نسخ کند؛ ابن حجر می‌گوید: «بعضی از علما به حدیث ضعیف احتجاج می‌کنند، زمانی که غیر آن روایت، در آن باب وجود نداشته باشد، مانند احمد بن حنبل و ابوداود و ابوحنیفه و شافعی.»

حذیفه می‌گوید: روزی به خدمت پیامبر رسیدم و بعد از نماز عشاء پشت سر ایشان حرکت می‌کردم، تا اینکه به من فرمودند: در این‌جا فرشته‌ای هست که پیش از این هرگز به زمین نیامده و پروردگار به او اجازه داده که امشب به من سلام برساند و بشارت دهد که فاطمه سرور زنان اهل بهشت است و حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت.