اهل سنت در ماه مبارک رمضان، نمازهای نافله را به جماعت اقامه میکنند. اهل سنت به چنین نمازی اصطلاحا «نماز تراویح» گویند.  در زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) هیچ گاه نمازهای نافله به جماعت خوانده نمی شد. حتی در زمان ابوبکر و اوائل خلافت عمر نیز نمازهای نافله به جماعت خوانده نشد. اما روزی خلیفه دوم تصمیم گرفت که در دین خداوند بدعت وارد کند و نماز تراویح را به نام خود ثبت کند. از آن روز به بعد نماز تراویح به جماعت اقامه می شود.
محمد بن علی شوکانی با این که سلفی است اما تصریح می‌کند که مالک، ابویوسف و برخی از شافعیه و برخی دیگر از مذاهب فقهی اقامه نماز نافله را به صورت فرادی و در خانه افضل می دانند. همچنین اهل بیت علیهم السلام،  این نماز را به صورت جماعت بدعت می‌دانسته‌اند.
وَقَالَ مَالِکٌ وَأَبُو یُوسُفَ وَبَعْضُ الشَّافِعِیَّهِ وَغَیْرُهُمْ: الْأَفْضَلُ فُرَادَى فِی الْبَیْتِ لِقَوْلِهِ – صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ -: «أَفْضَلُ الصَّلَاهِ صَلَاهُ الْمَرْءِ فِی بَیْتِهِ إلَّا الْمَکْتُوبَهَ» مُتَّفَقٌ عَلَیْهِ.
وَقَالَتْ الْعِتْرَهُ: إنَّ التَّجْمِیعَ فِیهَا بِدْعَهٌ…[1]

پی‌نوشت:

[1]. شوکانی، نیل الاوطار، دارابن القیم، ریاض، ج3، ص516