پرسش و پاسخ
برخی از کسانی‌که تشنه‌ی شبهه افکنی در میان شیعیان هستند، با آیات قرآن نیز قصد تخریب آنها را دارند. آنان می‌گوید: بنابر آیه‌ی 16 سوره‌ی ق، که خداوند متعال می‌فرماید: «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريدِ.» «خداوند از رگ گردن به شما نزدیک‌تر است.» ما دیگر نیازی به توسل نداریم. گرچه این آیه هیچ منافاتی با توسل ندارد.
خداوند متعال در سوره‌ی واقعه، می‌فرماید: «پیشگامان پیشگامند * آنها مقرّبانند * در باغ‌های پرنعمت بهشت جای دارند.» برخی با وجود این آیه عدالت صحابه را ثابت می‌کنند اما با نگاهی به آیات دیگر قرآن و منابع اهل سنت در تفسیر قرآن، ثابت می‌شود که منظور سبقت گرفتن به خیرات است نه در زمان و مصداق آن در اسلام امیرالمؤمنین میباشد.
هر چند ریشه داعش به گروه‌های مرتبط با شبکه القاعده می‌رسد اما این گروهک، با شاخه رسمی القاعده در سوریه وارد جنگ شد. متقابلا القاعده نیز بارها داعش را محکوم کرده است. شکاف بین القاعده و داعش به سال 2013 میلادی برمی‌گردد. در این سال بعد از انتشار اخباری مبنی بر خشونت و بدرفتاری داعش با شهروندان سوری و شورشیان رقیب، الظواهری رهبر القاعده از این گروه خواست که فعالیت‌های خود را روشن سازد. به دنبال آن ایمن الضواهری، به طور رسمی هرگونه...
در توسل نیز چون به دو صورت انجام می‌شود: توسل صحیح و توسل باطل، باید با آگاهی دادن جلوی افتادن در شرک گرفته شود. بدین جهت مسلمانان در طول تاریخ ضمن انجام سنت نبوی و زیارت بزرگان خود، به‌خاطر آگاهی از نحوه توسل صحیح، هرگز مرتکب شرک نشدند، بلکه ضمن عبادت خدا، شعائر اسلام را تعظیم نمودند و گاه خدای بزرگ به برکت وجود پیامبران و اولیای الهی مشکلات آنان را برطرف می‌ساخت.
برخی از پیروان اهل سنت بر خلاف دیدگاه علمای خویش ، معتقدند که جریان آتش زدن خانه حضرت زهرا سلام الله علیها ، افسانه و دروغی بیش نیست، چرا که با قبول این جریان باید امام علی علیه السلام را فردی - نعوذ بالله - ترسو فرض کرد.
نقل است علامه امینی در پاسخ یک عالم سنی که به عزاداری زیاد شیعیان اعتراض کرده بود پاسخی داده‌اند که هر چند مایه‌هایی از طنز و اغراق در آن است، اما با نگاهی به تاریخ چنین چیزی هیچ بعید نمی‌نماید.
برخی از افراد آیه‌ی 28 سوره‌ی کهف که در آن همراهی پیامبر با برخی از صحابه خواسته شده، را دلالتی بر عدالت صحابه می‌دانند و می‌گویند که نزول این آیه مربوط به عدالت صحابه است، اما در کتب خود اهل‌سنت علت نزول این آیه چیز دیگری آمده است و حتی خداوند برخی از این صحابه را در همین آیه، به دلیل اشتباه و خصلت‌های بدشان مذمت هم کرده است.
بعضی بر آنند که یزید را خلیفه مشروع نشان داده و قیام امام حسین علیه السلام را خروج علیه خلیفه مشروع جلوه دهند اما کسی که جنایات بزرگی در پرونده سیاه خود دارد چگونه می‌تواند مشروع باشد؟
علاقه مردم ایران نسبت به اهل بیت سابقه دیرینه ای دارد به همین سبب دشمنان ایشان که تاب تحمل این علاقه را نداشتند با استناد به برخی منابع تاریخی بر آن شدند تا شبهه حضور حسنین را در فتح ایران مطرح کرده و ایشان را در قتل عام ایرانیان مجرم معرفی کنند.
خداوند متعال می‌فرماید: «مسلّماً خداوند رحمت خود را شامل حال پیامبر و مهاجران و انصار، که در زمان عسرت و شدّت از او پیروی کردند، نمود؛ بعد از آنکه نزدیک بود دلهای گروهی از آنها از حقّ منحرف شود سپس خدا توبه آنها را پذیرفت، که او نسبت به آنان مهربان و رحیم است.» برخی این آیه را دلالتی برای عدالت صحابه می‌دانند.
خداوند می‌فرماید: «پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار، و کسانی‌که به نیکی از آنها پیروی کردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها نیز از او خشنود شدند و باغ‌هایی از بهشت برای آنان فراهم ساخته، که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند.» برخی با استناد به این آیه درصدد اثبات عدالت صحابه هستند، که این‌طور نیست.
در برخی روایات، نسبت به حفظ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، با احترام به اصحابش امر شده است. از پیامبر نقل شده که فرمود: «من را در حقّ اصحاب و دامادهایم مراعات کنید؛ زیرا کسی که مرا در حقّ آنان حفظ کند، خداوند او را در دنیا و آخرت حفظ خواهد کرد...» حال آیا این حدیث می‌تواند عدالت صحابه را ثابت کند.
برخی از طرفداران یزید، ماجرای دخالت یزید در شهادت امام حسین(ع) را نفی کرده و قائل شده‌اند که یزید دخالتی در این امر نداشته است، و به وصیت نامه‌ی معاویه به یزید استناد کرده‌اند که او امام حسین(ع) را به شهادت نرسانید؛ در جواب می‌گوییم که او التزامی به گوش دادن فرامین پدرش نداشته و خیلی از مواقع، آنها را انجام نداده است.
برخی بر این باورند که آیه‌ی «تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَها ما كَسَبَتْ وَ لَكُمْ ما كَسَبْتُمْ وَ لا تُسْئَلُونَ عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ» دلالت بر این می‌کند که دخالت در امور صحابه جائز نیست و نباید هرگز در امور مربوط به آنان مداخله داشت. اما پاسخ: این آیه دلالت بر مقصود کسانی‌که به آن استدلال کرده‌اند، ندارد.