ميرزا حسينعلي نوري فرزند ميرزا بزرگ نوري ملقب به بهاء الله در اوائل شوال سال 1233 قمري تولد يافت،در 27 سالگي دعوت باب را شنيد و به او گرويد، وي نيز مانند مقتداي خود (باب) و بيشتر از او تحصيلات فارسي و مقدمات عربي را داشته، ولي ناتمام و ناقص و اغلاط موجود در نوشته‏هايش اين معني را تأييد ميکند. ادعاي امي بودن از طرف خودش و پيروانش نسبت به او يک تقليد بيمزه و نادرستي از پيغمبر امي اسلام صلي اله و آله و سلم است که بهيچوجه اين امي!!! با آن امي برابر نيست. امي يعني درس ناخوانده که خواندن و نوشتن نتواند و سابقه‏ي تحصيل علم و کتابت نزد کسي نداشته باشد. اولين بار که بر پيغمبر اکرم اسلام وحي شد و اين آيات بر قلب مبارکش نازل گرديد اقرا باسم ربک الذي خلق... الخ بخوان بنام پروردگارت که آفريد...

باب و بهاء برای آنکه مانند پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد صل الله علیه و آله معجزه ی جاویدی داشته باشند، سعی کردند هر معلومات در مورد علوم قرآن دارند در کتاب خود پیاده کنند، تا بتوانند خود را اثبات کنند.

تنها چيزي که سبب مي‏شود که يک جمع يا يک فرد خود را واجد فضايل و فاقد رذائل تصور کند کثرت حب نفس و شدت تعلق به رسوم خود است يعني يک نفر انسان که خود را خيلي دوست مي‏دارد و مي‏پسندد در عين اينکه سر تا پا گرفتار سوء اخلاق باشد باز خود را خوش اخلاق‏ترين همه‏ي مردم مي‏داند و هم چنين يک قومي که خيلي علاقه به آداب و رسوم خود دارند يا به رئيس خود ارادت و محبت و علاقه‏ي فوق‏ العاده اظهار مي‏دارند هر قدر بخواهي سوء اخلاق آن رئيس با سوء آداب آن قوم را بيان کني ممتنع است که قوه‏ ي ادراک آن را داشته باشد بلکه هر چه در بيان سوء اداره‏ي آن را امر و سوء اخلاق آن رئيس و سوء آداب آن قوم بيشتر بکوشي آنها بيشتر حمل به غرض کرده همه محسنات را در خود و جمع سيئات را در طرف مقابل خود مي‏بينند.

اگر به سیره ی پیامبران نگاهی بیاندازیم و تاملی داشته باشیم، متوجه می شویم که بعضی خصوصیات و اعمال در همه ی پیامبران مشترک است. یکی از آن خصوصیات این بود که پیامبران برای اثبات سخنان خود و اینکه از طرف خدا آمده و دروغ نمی گویند، کارهای خارق العاده ای انجام می دادند که دیگران از انجام آن عاجز بوده اند.

علی محمد باب و حسینعلی نوری برای آنکه خود را از روایاتی که در باب بقیة الله آمده برهانند و برای آنکه بوسیله تخفیف در شریعت طرفدارانی برای خود پیدا بکنند، در روایات دست برده و آنها را به تاویل برده اند. اما از آنجا که آنقدر روایات واضح و آنقدر طریق روشن است که سود جویان را رسوا می کند، رهبران بهائی به چالش افتاده و تکلیفشان را با خودشان مشخص نکرده که اگر قیامتی وجود ندارد پس تکلیف برای چیست؟

سید علی محمد باب چندین بار امام دوازدهم ما شیعیان را نام برده و او را موعودی که خواهد آمد خوانده و خود را نائب آن معرفی کرده است. بهائیان برای آنکه بطلانشان فاش نشود، این قضیه را به تاویل بردند، اما این مطلب آنقدر آشکار است که آنان کاری از پیش نبرده و بطلانشان ثابت است.