اگر انتخابات از منظر دینی بررسی گردد، در کلام بزرگان خواهیم دید که آن را تکلیف و وظیفه خوانده‌اند. این وظیفه از اموری است که اگر ترک گردد، جبران آن بسیار سخت است؛ در صدر اسلام که بیعت شبیه همین رأی دادن بود، دیده می‌شود اثرات بسیار بدی بر اثر ترک این فعل به وجود آمده است و یاری نکردن 40 نفر به امیرالمؤمنین علیه‌السلام و 17 نفر به امام صادق علیه‌السلام، منجر به عدم قیام این دو معصوم شد.

سیره امیرالمؤمنین علیه‌السلام این بود که از سیاستی که دلیلش برای افکار عمومی مشخص نیست، به جهت ایجاد کینه و دو دستگی بین مردم پرهیز کند تا دلیلی مناسب برای همگان به وجود آید. برخی از مسئولین، روش تخریب و طعنه به دیگران و ایجاد دو دستگی را ترفندی برای رأی آوردن و به قدرت رسیدن خود کرده‌اند که این روش، در معارف دینی نهی شده است.

برای داشتن ایرانی آباد، مستقل و قدرتمند و استمرار عزت و امنیت آن و نفی سلطه بیگانگان، لازم است در انتخابات شرکت کنیم؛ زیرا حضور در انتخابات یکی از مستحکم‌ترین وسیله‌هایی است که این ملت می‌تواند آن را مثل یک زره پولادین در مقابل خود و در مقابل حمله دشمنان و سوءنیّت و بددلیِ مستکبران و دخالت‌کنندگان نگه دارد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به مسئولین می‌فرماید: «با مردم انصاف بورزید و در رفع نیازهایشان شکیبا باشید که شما خزانه‌داران رعیت و وکیلان امت هستید. هیچ کس را به سبب نیازمندی‌اش مرنجانید»؛ «هرگاه از (مشکلات) نزد تو شکایت آوردند، از هزینه و رنجشان بکاه». مسئول علوی در گرفتاری‌ها از رنج مردم می‌کاهد؛ امور مردم را تسهیل می‌کند و دغدغه کاهش مشکلات مردم را دارد.

حاکم و مسئول در جامعه اسلامی باید مانند پدری مهربان و دلسوز برای مردم باشد. امیرالمؤمنین علیه‌السلام به مالک اشتر فرمود: «قلب خود را از عطوفت به رعیت، مالامال ساز! دوستدارشان باش! به آنان نیکی کن!» باید فردی انتخاب کنیم که درد مردم را بفهمد، روحیه اشرافی‌گری نداشته باشد و مشکلات مردم را مشکل خود بداند و عاشق ملت و خدمت به آنان باشد.

بر همه مردم لازم است که ضمن بررسی ویژگی‌های افراد، بهترین و اصلح ایشان را برای تصدی امور و کارگزاری نظام اسلامی انتخاب کنند. برخی از ویژگی‌های شخص اصلح عبارتند از: وفاداری به اسلام و قانون اساسی، وفاداری به ولایت مطلقه فقیه و برخورداری از بینش و بصیرت سیاسی و اجتماعی.