آن‌چه را که عبدالبهاء، از تعالیم بهائیت به عنوان آموزه‌های نغز و بدیع بهاءالله برمی‌شمارد، در واقع از بدیهیات فطری انسانی است که در همه‌ی ادیان الهی به آن اشاره شده است. تحری حقیقت به عنوان نمونه، شاهد گویایی است از این ماجرا، که بهائیان آن را از بدایع خود می‌دانند، حال آن‌که در سایر ادیان الهی به مسأله‌ی حقیقت‌جویی توصیه شده است.

در چند سال گذشته خبرهایی درباره‌ی رفت و آمد بدون مشکل مجریان و عوامل برخی شبکه‌های معاند از جمله شبکه «من و تو» به ایران منتشر شده بود؛ اما تاکنون سابقه نداشت که عوامل این برنامه‌ها در رویدادهای رسمی کشور حضور علنی داشته باشند و خود را درمعرض دید عموم قرار دهند. سؤال این است که این اتفاقات با اطلاع مسئولین است یا از روی غفلت ایشان؟

در تشکیلات فرقه‌ی بهائیت، تأکید بسیاری بر امر تبلیغ شده است و حتی تبلیغ اجباری و عمومی می‌باشد. یکی از این شیوه‌ها تبلیغ خانوادگی است. در این روش تبلیغی، بهائیان وظیفه دارند افراد غیربهائی را به منزل خود دعوت کرده و نظر ایشان را به آئین خود جلب کنند و مراتب را به تشکیلات خود اطلاع دهند و در پرونده‌شان ثبت نمایند.

بهائیان سالروز به ادعای رسالت و «مَن یُظهره اللهی» پیامبر دروغین‌شان را عید رضوان می‌نامند. چند اشکال به ادعای پیامبری ‌بهاء‌الله وارد است از جمله او خود را موعود باب می‌دانست با اینکه باب او را تأیید نکرده بود. به همراه او 25 نفر همچنین ادعایی کردند. بعلاوه زمان ظهور مَن یظهره الله 662 سال بعد از باب بود، نه بلافاصله بعد از آن.

پس از ترور نافرجام ناصرالدین شاه، بابیان از ایران به عثمانی تبعید شدند و بار دیگر کنار هم جمع شده و قدرت پیدا کردند. بر اساس وصیت باب، صبح‌ازل جانشین وی بود، اما برادرش حسینعلی، برعلیه برادر خود کودتا کرد و مدعی شد که من همان موعود باب و «مَن یظهره‌الله» هستم و بابیان را به خود فرا خواند و بدین صورت از بابیت، بهائیت متولد گشت.

از جمله عقائد باطل فرقه‌ی شیخیه، که سبب پیدایش مدعیان دروغین گشت، تصور جسمی فرا زمینی برای امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) بوده است. این فرقه معتقد بود که امام زمان در عالمی فرا زمینی زیست می‌کند و هرگاه بخواهد به این دنیا تشریف بیاورند، در افراد گوناگون ظاهر می‌گردد. این اعتقاد باعث شد تا علی‌محمد شیرازی ادعای قائمیت کند.