فضایل بانوی کریمه
امام صادق (علیه السلام) میفرماید: به راستی که برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرالمؤمنین حرمی است و آن کوفه است و برای ما حرمی است و آن شهر قم است و به زودی زنی از اولاد من به نام فاطمه در آن سرزمین دفن میشود، پس هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب خواهد شد.
پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ حضرت معصومه سلاماللهعلیها در سال ۱۷۳ هجری در شهر مدينه ديده به جهان گشود.[1] در میان فرزندان ائمه اطهار علیهمالسلام و ذريه پیامبر خاتم صلیاللهعلیهوآله، دردانه باب الحوائج موسی بن جعفرعلیهماالسلام همانند ماه شب چهارده در آسمان تشیع می درخشد. بانویی که مشهور به «معصومه» شد تا آینه عصمت مادر گرانقدرش فاطمه زهرا سلاماللهعلیها باشد. بانویی که زیارتش بهشت را برای دوستداران و پیروانش ضمانت می کند و هر که برای دیدار بارگاه او قدمی بردارد مانند آن است که خورشید خراسان علیهالسلام را در غربت طوس، زیارت کند چنانکه امام رضا علیهالسلام فرمودند: «مَن زارَ المَعصُومَهَ بِقُمّ کَمَنْ زارَنی؛ کسی که خواهرم معصومه را در قم زیارت کند، مرا در طوس زیارت کرده است.»[2]
همانند آن چه در شأن مقام و شخصیت حضرت فاطمه معصومه سلاماللهعلیها آمده، درفضیلت زیارت قبر مطهر ایشان نیز پاداش فراوانی از جانب ائمه اطهار علیهمالسلام بیان شده است. امام صادق عليهالسلام سالها قبل از ولادت حضرت معصومه علیهاالسلام در بیان جایگاه شهر مقدس قم و ویژگی های بانوی کرامت فرمودند: «برای خدا حرمى است و آن شهر مكه است و برای رسول خدا نیز حرمى بنا شده كه آن مدينه است و حرم اميرالمؤمنين شهر كوفه است و همانا قم، حرم ما اهل بیت است. در شهر قم بانویی از فرزندان من دفن میشود که هر کس او را زیارت کند بهشت برایش واجب میشود.» [3]
از فضائل دیگر آن حضرت، اين است كه دختر، خواهر و عمه ولی خدا است كه در زيارتنامه ایشان به آن تصريح شده است. در زيارتنامه حضرت معصومه سلاماللهعلیها، حضرت به عنوان دختر رسول خدا صلیاللهعليهوآله، دختر فاطمه زهرا سلاماللهعلیها دختر خديجه کبری سلاماللهعلیها و … معرفی شده است.اين تعابير تنها شرافت خانوادگی آن حضرت را بيان نمیكند؛ بلكه بيانگر آن است كه از نظر مقامات عالی معنوی و ملكوتی، آن حضرت فرزند روح و جسم پيامبر صلیاللهعليهوآله حضرت زهرا سلاماللهعلیها، خديجه سلاماللهعلیها و امامان معصوم عليهمالسلام است.[4]
محمد بن عمر اصفهانی عالم مشهور اهل سنت، با ذکر حدیثی که در اثبات ولایت و فضیلت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام به نقل از حضرت معصومه سلاماللهعلیها بیان شده، در کتاب خود مینویسد: «فاطمه دختر علی بن موسی از فاطمه دختر موسی از فاطمه دختر صادق، از فاطمه دختر محمد باقر، از فاطمه دختر علی بن الحسین، از فاطمه دختر حسین و از فاطمه دختر رسول الله نقل میکند که حضرت صدیقه طاهره سلاماللهعلیها خطاب به مهاجرین و انصار میفرماید: آیا سخن رسول الله در غدیر خم را فراموش کردید که فرمودند: هر کسی که من مولای اویم، علی مولای اوست؟»[5]
در مورد فضیلت علم و دانش الهی حضرت فاطمه معصومه سلاماللهعلیها به عنوان امامزاده ای عظیم الشأن چنین نقل شده است: «روزی عدهای از شیعیان، برای دیدارامام کاظم علیهالسلام وارد مدینه شدند. قصد آنان از این دیدار بیان سؤالاتی بود که پاسخش را نمیدانستند و میخواستند تا از حضرت، راهنمایی و ارشاد کسب کنند. هنگامی که به درب خانه موسی بن جعفر علیهماالسلام رسیدند مطلع شدند که امام، راهی سفر شدهاند؛ اما فاطمه معصومه سلاماللهعلیها به تمامی سؤالاتشان به صورت مکتوب پاسخ دادند و به دستشان سپردند. آنها بعد از خروج از مدينه در حالی که امام از سفر باز میگشتند به محضر مبارک موسی بن جعفر علیهماالسلام مشرف شدند. هنگامی كه امام علیهالسلام از حضور آنان در مدینه با خبر شدند و پرسشهای آن جمعیت و پاسخهای فاطمه معصومه سلاماللهعلیها را مشاهده كردند، سه بار فرمودند: «فِداها اَبوها» يعنی: پدرش به فدايش باد.»[6]
علم الهی حضرت معصومه سلاماللهعلیها برگرفته از محضر ائمه اطهار علیهمالسلام است زیرا در غیر این صورت، کسی در آن سن کم، توان پاسخگویی به سؤالات علما و دانشمندان را ندارد.
پینوشت:
[1]. مسعودی، مروج الذهب، قم، منشورات دارالهجره، ج۳، ص۳۳۶.
[2]. محمد باقر مجلسى، بحار الأنوار، ج102، ص265، دار إحياء التراث العربي - بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق.
[3]. علامه مجلسى، بحار الأنوار، دارإحياء التراث العربی - بيروت، چاپ دوم، 1403هـ، ج48، ص317؛ «إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ ... وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ.»
[4]. حضرت معصومه عليها السلام فاطمه دوم، محمدی اشتهاردی، محمّد، چاپ اول، قم، نشر علامه، 1375 ه.ش، ص127.
[5]. محمد بن عمر اصبهانی، نزهة الحفاظ، مؤسسة الكتب الثقافية - بيروت 1406هـ، چاپ اول، ج1، ص101؛ «حدثتنا فاطمة ... فعلي مولاه.»
[6]. علی اکبر مهدی پور، كريمه اهل بيت، نشر حاذق، ۱۳۷۴ش، ص63 و 64
Add new comment