ابن‌کثیر می‌نویسد: «برزالی گفت: در شوال، صوفیه قاهره علیه ابن تیمیه و کلام او درباره ابن عربی و مانند این سخنان وی، به دولت شکایت کردند؛ امر ابن تیمیه به قاضی شافعی واگذار شد؛ از این‌رو مجلسی برپا شد و ابن عطا علیه ابن تیمیه، ادعاهایی کرد که ثابت نشد؛ لکن ابن تیمیه گفت: جایز نیست استغاثه، مگر به خدا و اگر استغاثه به معنی عبادت باشد، جایز است آن استغاثه در مورد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) انجام شود، لکن به واسطه پیامبر، توسل و طلب شفاعت به خدا می‌شود.»
البدایه و النهایه، ابن کثیر، ج18، ص75.
مقاله: «وهابیت در بن‌بست اعتقادی!»