فخر رازی می‌نویسد: آن‌گاه که یوسف (علیه‌السلام) ادعای نبوّت کرد، [آیۀ 39 سوره یوسف] و اثبات نبوّت مبنی بر اثبات مباحث مربوط به خداوند است، بنابراین در آیه بعد، آن را توضیح داد که هر چند بیشتر مردم به وجود إله عالِم و قادر، اعتقاد داشتند، ولی در عین حال، معتقد بودند که بت‌ها صورت ارواح فلکی هستند و بت‌ها را عبادت می‌کردند و از آنان امید نفع و دفع ضرر داشتند؛ پس تلاش بیشتر انبیاء در منع مردم از عبادت بت‌ها بوده است و در زمان حضرت یوسف (علیه‌السلام) نیز همین‌گونه بوده است.
مفاتيح الغيب، فخر رازی، ج18، ص143.
مقاله: «مشرکین هم در عبودیت و هم در ربوبیت مشرک بودند!»