عبدالله محمد غریب، در کتاب خود، کینه و نفرت خود را نسبت به شیعیان این‌گونه بیان می‌دارد که: «نهضت و انقلاب امام خمینی، نهضتی اسلامی، عربی و محمدی نبوده، بلکه نهضتی مجوسی، عجمی، کسروی بوده است؛
ما خطر حاکمان تهران را برای اسلام، از خطر یهود، بیشتر دانسته و از آنان امید هیچ خیری را نداریم، چرا که آنان به زودی با یهود، همدست شده و به جنگ با مسلمانان خواهند آمد.»
وجاء دور المجوس، دکتر عبدالله محمد غریب، ص357 و 362.
مقاله: «اتهام زنی، به جهت ترس وهابیت از گسترش نفوذ انقلاب اسلامی ایران»