ابوسعید خادمی از زیلعی حنفی که از بزرگان علمای احناف است نقل می‌کند: توسل به سوی خداوند، و استغاثه به انبياء و صالحين، اگرچه بعد از مردن آن‌ها جايز است؛ زيرا معجزه و کرامت، با مردن آن‌ها قطع نمی‌شود، و از امام الحرمين نقل شده که هيچ‌کس منکر کرامت بعد از مرگ نيست، مگر رافضی، و از اجهوری نقل شده که ولی در دنيا، مثل شمشيری در غلافش است. پس زمانی که بميرد، از دنيا آزاد می‌شود. پس در تصرف قوی‌تر می‌گردد و هم‌چنين همين مطلب از نور الهدايه، ابو‌علی سنجی نقل شده است.
إرغام المريد في شرح النظم العتيد لتوسل المريد، محمد زاهد کوثری، ص22 و 23.
مقاله: «استغاثه نزد عالمان اهل‌سنت حنفی»