نووی درباره استغاثه می‌نویسد: «در کتاب ابن السنی از عبدالله بن مسعود از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل کرده‌ایم که ایشان فرموده‌اند: اگر مرکب یکی از شما، در صحرا افسار گریخت، پس باید بگوید: ای بندگان خدا! او را نگه دارید، ای بندگان خدا! او را نگه دارید؛ چرا که خداوند سبحان در روی زمین، نگهدارنده‌ای دارد که به زودی آن را نگه خواهد داشت.
وی در ادامه می‌نویسد: یکی از اساتید من که از شخصیت‌های بزرگ علمی است، نقل می‌کرد: همانا چهارپای وی که گمان می‌کنم یک استر (قاطر) بود، افسار گریخت و او نیز با این حدیث آشنایی داشت، پس آن را بر زبان جاری کرد و خداوند نیز در همان لحظه، آن چهارپا را برای او متوقف کرد؛ هم‌چنین من خود نیز به همراه جماعتی بودم که چهارپایی از دست آن‌ها گریخته بود و ایشان نیز از نگه داشتن آن عاجز شده بودند؛ پس آن حدیث را بر زبان جاری کردم و بلافاصله آن حیوان توقف کرد، در حالی‌که هیچ علتی برای توقف او، جز این حدیث وجود نداشت.»
الاذکار النوویة، نووی، ص138.
مقاله: «استغاثه نزد عالمان اهل‌سنت شافعی»