ابولؤلؤ، عمر را به قتل رساند؛ عبیدالله بن عمر، برای انتقام گرفتن به افراد دیگری روی آورد؛ وی بر اساس گزارش عبدالرحمن بن ابوبکر، گمان کرد هرمزان و جفینه همدست ابولؤلؤ هستند؛ آنها را کشت و سپس دختر کوچک ابولؤلؤ را به قتل رساند؛ او تصمیم گرفت تمام اسرای مدینه را به قتل برساند؛ مهاجرین گرد او آمدند و او را از این کار نهی کردند و ترساندند، ولی او قسم یاد کرد، آنها و غیر آنها را خواهد کشت.
عثمان قبل خلافت به او می‌گفت: خدا تو را بکشد، مردی که نماز می‌خواند، دختر بچه‌ و اهل ذمه‌ای را کشتی؛ ولی هنگامیکه به حکومت رسید، حقوق مقتولین را نگرفت؛ عمروعاص او را از رأیش برگرداند.
الطبقات الکبری، ابن سعد، ج3، ص330.
مقاله: «آیا بهتر نبود امام علی، ابن ملجم را عفو می‌کرد؟»