از امیرالمؤمنین روايت كرده‌اند كه فرمود: روزى رسول‌خدا دست مرا گرفت و با هم در برخى از كوچه‌هاى مدينه راه مى‌رفتيم، تا به باغى رسيديم؛ من گفتم: اى رسول‌خدا! چه باغ زيبايى! رسول‌خدا فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. سپس به باغ ديگرى برخورديم، من گفتم: اى رسول خدا! چه باغ زيبايى! پیامبر فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. تا به هفت باغ گذر كرديم، كه من مى‌گفتم: چه باغ زيبايى! و رسول‌خدا مى‌فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. هنگامى‌كه راه خلوت شد، رسول‌خدا مرا در آغوش خود كشيد و گريست. گفتم: اى نبی‌خدا! براى چه گريه مى‌كنيد؟ فرمود: كينه‌هايى از تو، در دل اين قوم است كه آن‌ها را آشكار نمى‌كنند، مگر بعد از من. گفتم: اى رسول‌خدا! آيا در آن هنگام، دين من سالم است؟ فرمود: آرى! دين تو سالم است.
تاریخ دمشق، ابن عساکر، ج42، ص323.
مقاله: «گریه بر مظلومیت علی(علیه السلام)»