ابودرداء می‌گوید: «شبى بلال، مؤذن پیامبر، در عالم رؤیا پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) را زیارت کرد. حضرت به او فرمود: این چه جفایى است كه در حق ما کردى! آیا وقت آن نشده كه به زیارت ما بیایى‌؟ بلال محزون و خائف از خواب بیدار شد؛ فوراً سوار بر مركب خود شد و به سوى مدینه حركت کرد و مستقیماً به كنار قبر پیامبر (صلى‌الله‌علیه‌وآله) آمد و شروع به گریه كرد، در حالى‌كه صورتش را به قبر مبارك مى‌مالید. امام حسن و حسین (علیهماالسلام) بر او وارد شدند، بلال آنان را در بغل گرفت و بوسید؛ ...»
اسد الغابه، ابن اثیر، ج 1، ص417.
مقاله: «نظر ابن‌تیمیه در مورد تبرک، خلاف سیره صحابه»