معاویه وقتی داخل کوفه شد خطبه خواند در حالی که حسن و حسین (علیهماالسلام) پای منبر نشسته بودند، پس نام امام علی (علیه‌السلام) را برد و به او دشنام داد، و سپس امام حسن (علیه‌السلام) را دشنام داد. در این هنگام امام حسین (علیه‌السلام) خواست بلند شود و جواب او را بدهد و او را از آن نهی کند، ولی امام حسن (علیه‌السلام) با دستش دست برادرش را گرفت و نشانید. سپس خود از جایش برخاست و فرمود: «ای کسیکه علی را نام بردی، من حسن و پدرم علی است، و تو معاویه و پدرت صخر است، مادر من فاطمه و مادر تو هند، جدّ من رسول خداست و جدّ تو عتبه پسر ربیعه، مادر بزرگ من خدیجه و مادر بزرگ تو قتیله است، پس خداوند خدا‌‌نشناس‌ترین و گمنام‌ترین از ما، و پست‌ترین از ما از لحاظ حسب و نسب و شرورترین و بدترین ما در قدیم و جدید، و پیش قدم‌ترین ما در کفر و نفاق را لعنت کند.»
پس گروه زیادی از اهل مسجد آمین گفتند؛ فضل می‌گوید: یحیی بن معین نیز آمین گفت؛ فضل نیز آمین گفت، و ابوالفرج اصفهانی می‌گوید: منم آمین می‌گویم. ابن ابی‌الحدید می‌گوید: من هم آمین می‌گویم.
شرح نهج البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ج16 ص46-47.
مقاله: «لعن امام حسن(ع) بر معاویه و تبعیت بزرگان اهل سنت از او»