علمای تاريخ ازجمله ابن‌عبدالبر گفته‌اند: جعده، دختر اشعث بن قيس، همسر امام مجتبی (عليه‌السلام) آن حضرت را مسموم كرد؛ سدی گفته: يزيد بن معاويه مخفيانه به او پيام داد كه اگر حسن را مسموم كنی، من با تو ازدواج خواهم كرد، پس جعده مسمومش كرد، وقتی امام حسن از دنيا رفت، جعده كسی را پيش يزيد فرستاد تا به وعده‌اش وفا كند، يزيد در جواب گفت: سوگند به خدا! ما از كاری كه با حسن كردی راضی نبوديم؛ آيا در حق خودمان به آن رضايت خواهيم داد؟ شعبی گفته: معاويه مخفيانه به او پيام داد و گفت: حسن را مسموم كن تا تو را به ازدواج يزيد درآورده و صد هزار درهم به تو بدهم. وقتی حسن از دنيا رفت، كسی را پيش معاويه فرستاد تا از او درخواست كند كه به وعده‌اش وفا کند، معاويه مال را برای او فرستاد و گفت: من يزيد را دوست دارم و اميد به زنده بودن او دارم، اگر اين مسأله نبود، من تو را به ازدواج او درمی‌آوردم؛ (شعبی گفته: دليل اين سخن اين است كه امام حسن (عليه‌السلام) در هنگام مرگ خودش در حالی‌كه از كار معاويه باخبر شده بود، می‌گفت: تو شربت او را ساختی و او به آرزويش رسيد، سوگند به خدا كه او به وعده‌ای كه داده است، وفا نخواهد كرد و به آن‌چه گفته عمل نخواهد كرد.
تذکره الخواص، سبط بن جوزی، ص210.
مقاله: «انکار دست داشتن معاویه در شهادت و مسمومیت امام حسن(ع) توسط ابن تیمیه»