ابن کثیر روضه‌خوانی سبط بن جوزی را چنین نقل می‌کند: «در روز عاشورا از سبط بن جوزی خواسته شد تا بر فراز منبر رفته و از مقتل امام حسین (علیه‌السّلام) روضه‌ای برای مردم بخواند. او بر منبر نشست و پس از سکوتی طولانی، دستمال خویش بر صورت نهاد و شروع به گریستن نمود؛ آن‌گاه در حالی‌که هم‌چنان می‌گریست این ابیات را سرود: وای بر آن کسی‌که در قیامت (که برای بیرون آمدن مردم از زمین در صور دمیده می‌شود) شفیعش دشمن او باشد! سرانجام در قیامت فاطمه‌ زهرا (علیهاالسّلام) در حالی‌که پیراهنش به خون فرزندش حسین (علیه‌السّلام) آغشته است، وارد محشر می‌شود. سبط بن جوزی با سرودن این اشعار (طاقت نیاورد) و از منبر پایین آمد و اشک‌ریزان به سوی خانه رفت.»
البدایه و النهایه، ابن کثیر، ج17، ص344.
مقاله: «روضه‌ی ابن‌جوزی بر امام حسین»