سخنگوی بهائیت در ژنو، در نهمین سالگرد بازداشت مدیران تشکیلات بهائیت در ایران، خبر از تشکیل کمپین بین‌المللی برای آزادی این افراد داد. اما جالب است بدانیم حمایت‌های پیوسته‌ی نهادهای وابسته‌ی بین‌المللی از بهائیت از یک‌سو و اعطای جایزه‌ی صلح نوبل به رهبر میانماز از سویی دیگر؛ مفهومی جز جاسوسی بهائیت را نشان نمی‌دهد.

در یکی از مقالات سایت آیین بهائی، با جانی خواندن نظام اسلامی و مردمی ایران! به مقایسه‌ی آن با نوع حکومت هیتلر پرداخته شد. در تمامی این مقاله نکات قابل تأمّلی از این دست به چشم می‌خورد: 1. دفاع تمام قد بهائیت از هولوکاست خیالی که نشان از پیوند این دو غدّه‌ی سرطانی دارد. 2. شگرد شانتاژ بهائیت برای فشار بیشتر جهانی بر حکومت مردمی ایران.

در سال 1362، دادستان کشور با انتشار نامه‌ای، هرگونه فعالیت بهائیت در ایران را ممنوع اعلام کرد. محفل بهائیان ایران نیز در پاسخ اعلام داشت که بهائیان در ایران مظلوم هستند و صرفاً به دلیل اعتقاداتشان بازداشت شده‌اند. اما به راستی عجیب است؛ بهائیت با وجود تمامی عملکردهای خائنانه‌اش در عصر پهلوی، تنها پس از گذر 5 سال، خود را مظلوم و مردم را ظالم معرفی می‌کند!

کانال‌های خبری بهائیت، اقدام به انتشار خبری با عنوان «اظهار نظر دختر یک آیت‌الله دیگر» (با هدف سوءاستفاده از این عنوان)؛ به انتشار مصاحبه‌ی «مریم فقیه ایمانی» با تشکیلات بهائیت، در خصوص دفاع وی از این فرقه‌ی جاسوسی پرداخت. اما در مورد شخصیت وی می‌توان به فراری بودن او از کشور و اوج افتخاراتش را دیدار با مقامات رژیم صهیونیستی دانست.

کانال‌های تلگرامی بهائیت با انتشار عکسی، مدعی حمایت غیربهائیان از بهائیت، در جریان انتخابات ریاست جمهوری شدند. اما جدا از آن‌که که انتساب این تصویر به غیربهائیان بی‌پایه و اساس است؛ باید توجه داشت که سلسله حامیان بهائیت از آغاز تا کنون، تنها مستکبرین و با هدف استفاده‌ی ابزاری از این جریان بوده است. چرا که بهائیت فاقد پایگاه مردمی است.

تشکیلات بهائیت در آخرین اقدام خود در راستای مبارزه با حجاب زنان ایرانی، به ترویج کمپین چهارشنبه‌های بدون اجبار (مبارزه با حجاب) روی آورده است. اما آیا از آن جهت که زنان ایرانی حتی پیش از اسلام به رعایت حجاب شهره بودند، بهائیت به دنبال مبارزه با فرهنگ ایرانی است؟! حال آن‌که اسلام با تشریع حجاب، به دنبال حفظ کرامت انسانی زنان است.