عرفان ثابتی در مصاحبه ای از یهودستیزی، انتقاد و عبرت گیری از (افسانه) هولوکاست را لازم دانست. اما با توجه به سابقه و پیوند شوم دو جریان زرسالار یهود و فرقه بهائیت با یکدیگر؛ روشن می شود که چرا شعار نوع دوستی بهائیت، هیچ‌گاه شامل دفاع از مسلمانان نشده و تنها خود را ملزم به دفاع از یهود و صهیونیست می داند.

در منطق بهائیت، خشونت تا زمانی که علیه تشکیلات بهائی یا نظام سلطه جهانی باشد، بد است و امثال عرفان ثابتی آن را فرهنگ زشت و ریشه ای ایرانیان معرفی می کنند! اما اگر خشونت و دوری از عقلانیت و رأفت، برای سرنگونی مخالفین بهائیت و یا برخورد با بهائیان حقیقت جو باشد، توسط مزدوران بهائیت نظیر مرتضی اسماعیل پور، حق مشروع معرفی می شود.

مرتضی اسماعیل پور در حالی خواستار اعتراضات خشن پس از تغییر نوع پرداخت یارانه در ایران شد که با توجه به قرائنی نظیر سکوت تأیید گونه، سابقه مواجهه بهائیت با فتنه گری و خشونت طلبی در ایران، بر باد رفتن آرزوی سلطه بهائیت بر ایران توسط جمهوری اسلامی و تفکر خشونت گری پیشوایان بهائی در می یابیم که این خواست، خواست واقعی نهاد رهبری بهائیت است.

مبلّغ تشکیلات بهائیت همچون پیشوای خود به مقایسه مدافعین وطن با سگ پرداخته و پیکر پاک شهدا را به دلیل حمایت از فرهنگ حجاب و غیرت، پست تر از مردار سگ دانست. توهین به مدافعان غیرت ملی و خانوادگی توسط بهائیت را باید در راستای گسترش ولنگاری در جامعه و از بین بردن غیرت و در نتیجه سلطه پذیری جوامع اسلامی دانست.

تشکیلات بهائیت در حالی جرم فرهاد فهندژ را باور به بهائیت معرفی می کند که او از مبلغین فعال و رهبر تشکیلات غیرقانونی بهائیت در گرگان بوده است. کسی که محکومیت او در دهه شصت نتوانست از امتداد فعالیت های غیرقانونی اش جلوگیری کند. این در حالیست که هم به حکم پیشوایان بهائی و هم تعهد تشکیلات بهائی، بهائیان می بایست به قانون ایران پایبند باشند.

رئیس رژیم صهیونیستی بهائیت را منادی صلح و وحدت معرفی کرد و از وجود مراکز رهبری و اماکن مذهبی این فرقه در اسرائیل ابراز خشنودی کرد! اما در پاسخ به اسحاق هرتزوگ باید گفت که اگر بهائیت اینقدر خوب است، چرا اجازه تبلیغ در سرزمین های اشغالی را به بهائیت نمی دهید و صرفاً از اماکنش درآمدزایی توریستی کرده و آن را به باور صادراتی خود مبدل ساخته اید؟!