یکی از نویسندگان وهابی خطاب به اهل سنت آورده است: یهود در میان اهل سنت، کسانی هستند که مقلد یکی از ائمه چهارگانه هستند، به خصوص بعضی از احناف و مبلغین جماعت تبلیغ که یاوران جهل و تقلید بوده، بزرگانشان را مورد احترام قرار داده و در برابرشان کرنش می‌کنند؛ این‌ها هستند که بدعت را در بین مسلمین ترویج

نَسَفی می‌نویسد: «استوی» در آیه «الرحمن علی العرش استوی» یا به معنی جلوس و نشستن بر روی عرش است، و یا به معنی قدرت و تسلط یافتن بر عرش؛ معنای اول (یعنی نِشَستن بر روی عرش) جایز نیست؛ چرا که در آیات دیگری از قرآن آمده است که چیزی، شبیه و مثل خداوند نیست» یعنی حق نداریم صفاتی نظیر «جلوس و نِشَستن»

مناوی ذیل روایت «قاتل الله اليهود اتخذوا قبور أنبيائهم مساجد» می‌نویسد: علّت نکوهش یهود در این روایت، به خاطر این بوده که قبور انبیاء خود را به عنوان قبله‌گاه خود منظور می‌داشتند، و سبب لعن آنان را به سبب غلو در تعظیم بیان کرده است.
فيض القدير شرح الجامع الصغير، مناوی، ج4، ص612.

طبری با سند صحیح می‌نویسد: اعمش می‌گوید که ابووائل گفت: به همراه مسروق در سلسله بودم، در همین حین یک کشتی از کنار او عبور کرد که در آن بت‌هایی از طلا و نقره بود، که معاویه آن‌ها را برای فروش به هند فرستاده بود؛ پس مسروق گفت: اگر می‌دانستم که آن‌ها مرا خواهند کشت، آن را غرق می‌‌کردم، ولی من از فتن

حافظ وهبه، مستشار سعودی آورده است: «عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل سعود گفت: همه قبائل در مقابل دعوت ما مقاومت می‌کردند، جد من سعود اول تعدادی از شیوخ و بزرگان قبیله مُطیر را به خاطر همین مقاومت زندانی کرد، تا اینکه عده‌ای دیگر از ایشان برای وساطت نسبت به آزادیشان نزد سعود آمدند، اما سعود دستور داد تا

ماوردی به نقل از شافعی آورده است: من دیدم کسانی را که وصیت می‌کردند بر این‌که در کنار قبورشان قرائت قرآن شود و این امر نزد ما نیکو است.
الحاوی الكبير فی فقه مذهب الإمام الشافعی وهو شرح مختصر المزنی، ماوردی، ج3، ص26.